دلنوشته ♥ دلنـوشـتـه هـای ♥مــحـمـد مـرکــبـیـآن♥

[Diako]

کنــارِ اسمــت

ستــاره مـی زنــم

کـه شـاید نقـش ِ صـورتـت پیـدا شـود.

 

[Diako]

از دست های تو
کارهای خارق العاده ای بر می آید
همانجا که هستی، بمان
اجازه بده شعرها از من برایت بنویسند
اجازه بده برایت بخوانم،
تا چه اندازه از بَدوِ دوست داشتنت
پیراهنِ فصل ها
زیباتر شده است.

 

[Diako]

در فاصله ی پیشانیِ تو
تا سایه ات
جنگلِ سبزی ست
که پرنده های من
آنجا آرام می گیرند.

 

[Diako]

هر بار که او
بر نقطه ای از سایه
دست می گذارد
سایه خیز برمی دارد
و آن را با دستکشی می پوشاند.

 

[Diako]

او را چگونه می خواهی :
با تو باشد وُ
به دیگری فکر کند
یا با دیگری باشد وُ
به تو فکر کند ؟

 

[Diako]

شبیهِ انسانی که در خواب، می بیند
دیوی ست
که خواب می بیند
انسانی ست در خواب.

 

[Diako]

چیزی از او بر کاغذ نمی نویسد
خود را پرت می کند، در او
کاغذی
پس از
کاغذی دیگر.

 

[Diako]

من را بیشتر از همه دوست خواهی داشت :
ناپدید می شوم
وقتی دستت را
از روی من برداری.
دستِ تو
دستِ ناپیدایی ست.

 

[Diako]

حرف هایت را شنیدم،

سنگین تر از آنها

نگاهم بود

در ردیفِ فوقانیِ کتابخانه

کشیدمش به زور

تا کفِ اتاق

خورد به در

خورد به پایه ی تخت

خورد به دیوار

پرتَش کردم بر سقف.

از حرف های تو وُ نگاهم

سنگین تر، خودم بودم

ملحفه را کشیدم

وَ از مدار زمین

خارج شدم.

 

[Diako]

عشق، خاکِ لباس اش را می تکاند
وَ انگشتانم را
به دستانت جوش می دهد
با عینک دودیِ بزرگی بر صورتش