دردی است درد مبهم انسان
در آستین کاغذ پاره های زمان
سطری که جز رنج بر آغو*ش ندارد
آغاز و پایانش
سرانجامش
مبهوت و بی احساس
من هنوز پر از فکر زوال
پر از سوال بی پاسخ
پر از هجمه ی ننگین بودن ها
خسته ی راهی که جز ننگ نیست
ای قاصدک شوم دل سنگ
من از کدامین دریچه ی بسته ی وجود برایت عاشقانه سرودم
که سرشار از تاوان زندگی شده ام
مگر از مرز کدامین گناه گذشته ام
که تن به رذالت انسانیت دادم
اینجا اندکی مانده به پایان
شاید لحظه ای
لحظه ای به عطش رسیدن...
و باز زندگی...
در آستین کاغذ پاره های زمان
سطری که جز رنج بر آغو*ش ندارد
آغاز و پایانش
سرانجامش
مبهوت و بی احساس
من هنوز پر از فکر زوال
پر از سوال بی پاسخ
پر از هجمه ی ننگین بودن ها
خسته ی راهی که جز ننگ نیست
ای قاصدک شوم دل سنگ
من از کدامین دریچه ی بسته ی وجود برایت عاشقانه سرودم
که سرشار از تاوان زندگی شده ام
مگر از مرز کدامین گناه گذشته ام
که تن به رذالت انسانیت دادم
اینجا اندکی مانده به پایان
شاید لحظه ای
لحظه ای به عطش رسیدن...
و باز زندگی...
آخرین ویرایش توسط مدیر: