دقیقا اونجایی که خسرو شکیبایی میگه: عمر با ارزش ترین دارایی آدمه، اگر کسی برات وقت گذاشت، یعنی داره ارزشمندترین و غیرقابل تکرارترین موجودیش رو خرجت میکنه، قدر بدون.
من عاشق اون خندههای قشنگتم که باعث میشه لپت چال بیوفته، عاشق غرغر کردنات و اخمای ریزت به کارام، عاشق موهای خرمایی خوش رنگت که تو آفتاب رنگشون روشن میشه، عاشق چشمای مشکی وحشیت وقتی که زل میزنی تو چشمام، عاشق مژههای بلندت. من عاشق تکتک جزئیات توام، مهم نیست چقدر کوچیک باشن هرچیزی که مربوط به تو باشه قلب منو اکلیلی میکنه.
نباید فراموش کنید موقعی که حالتون بد بود کی بودش که تا آخرین لحظه کنارتون بود، هواتون رو داشت، نگرانتون بود، کی بود که تا دلتون میگرفت خودش رو میرسوند بهتون، کی بود مواقعی که عصبانی بودید فقط سکوت میکرد و بهتون گوش میداد و غرغراتون رو تحمل میکرد، وقتایی که خودتون نبودید و از خود اصلیتون دور شده بودید براتون انرژی میفرستاد
اینارو نباید یادتون بره.
یه دیالوگ قشنگی تو فیلم Hyouka بود که میگفت: تو اسممو میدونی نه داستانمو، تو لبخندمو میبینی نه دردمو، تو متوجه چیزایی که رها میکنم میشی نه زخمام، میتونی حرفامو بخونی نه ذهنمو، پس راجبم نه نظر بده و نه قضاوتم کن چون تو فقط قسمتی از من رو میبینی که خودم خواستم بهت نشون بدم.