شعر « شنبه‌های شعر »

[سُرمه.]

«برای صبح‌های شنبه که دلِ آدم می‌گیرد.»
​

 

[سُرمه.]

« من از اولِ همان بارانِ بی‌خبر،
که ناگهان
کوچه تا انتهای گفت‌وگوی گریه
خلوت شد
جوری غریب دلم روشن بود
که سرانجام یکی از همین روزهای رهگذر
دوباره به خوابِ خانه برخواهی گشت.»

-سیدعلی صالحی.

 

[سُرمه.]

«آمد به مزار من و خشنودترین بود
پس وعده‌ی دیدار که می‌گفت، همین بود...‌
از دشت گذر کرد خرامان و خرامان
صیاد، فراوان و فراوان به کمین بود.»

-سجاد سامانی.

 

[سُرمه.]

«‌‌‌‌ دست های تو
انگار پرچم های صلح اند
بر خرابه روزهای من..»

-شمس لنگرودی.
‌
‌