شعر اشعار لویی آراگون | شاعر فرانسوی

(SINA)

مدیر آزمایشی تالار شعرکده+تدوینگر آزمایشی
پرسنل مدیریت
مدیر آزمایـشی تالار
مـدرس
ویراستار
مشاور
نویسنده نوقلـم
مقام‌دار آزمایشی
پرسنل کافه‌نـادری
نوشته‌ها
نوشته‌ها
1,088
پسندها
پسندها
5,547
امتیازها
امتیازها
438
سکه
4,271
در کنار هم خواهیم آرمید
خواه یک‌شنبه باشد، یا دوشنبه
شب باشد یا بام‌داد، نیمه‌شب یا نیم‌روز
دل‌داده‌گی، مثل همه‌ی دل‌داده‌گی‌هاست
این را به تو گفته بودم
در کنار هم خواهیم آرمید
دیروز چونین بود
فردا نیز چونان خواهد بود

تنها چشم در راه تو هستم
قلب‌ام را به دستان‌ات سپردم
که با قلب‌ات، هماهنگ می‌زند
با آن چه از انسانیت روزگار گرفته
در کنار هم خواهیم آرمید

عشق من، همان عشق خواهد بود
و آسمان به‌سان ملافه‌ای بر روی ما
من بازوان‌ام را بر تو گره زده‌ام
تا دوست‌ات دارم، از آن می‌لرزم
تا هر زمان که تو بخواهی
در کنار هم خواهیم آرمید
 
الزا، دلِ من!
از این بیش بی‌تابی سزاوار نیست.
آرام، آرام دلِ من، آرام‌تر!
تو باید دردهای بزرگ‌تری را تحمل کنی
اشک‌هایت را در پشت چشمانِ «من»!
در انتظار روزی بنشان
که بر غمی بزرگ‌تر بیفشان‌ام‌شان.

الزا،
اگر تو را گفتند از ستاره‌ی ناهید
نگین انگشتری خواهند ساخت
بپذیر…
اگر گفتند طلوع خورشید از گریبان مغرب‌ست
تو باورکن…
یا اگر دریای کبیر در ساغری گنجاندنی‌ست
به راستی پندار…
هر چیزی را باورکن
هر افسانه‌ای را و هر دروغی را؛
جز، این که در دل من «جز مهرت» چیز دیگری‌ست.
نه، زنهار باور نکن، هرگز!
 
کی این تاپیک رو خونده (کل خوانندگان: 2)
عقب
بالا پایین