محفل ادبی [ از ... به ... ]

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان

هوالمحبوب

با سلام

در این جستار نامه های عاشقانه ی شاملو گونه به آیدا های نوعی : ) ارسال خواهد شد

:icon12:

99.05.20​

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

آدم‌هايی که بیشتر از من و تو سرشان می‌شود می‌گویند انسان متمدن آن کسی است که در تنهایی احساس تنهایی نکند.
تو باید برای خودت یک دنیای درونی داشته باشی و تکیه‌گاه‌های ثابت روحی و فکری.
یعنی در عین حال که در میان مردم زندگی می‌کنی، خودت را کاملاً از آن‌ها بی‌نیاز بدانی.
مردم هیچ به ما نمی‌دهند که ما خودمان از به دست آوردنش عاجز باشیم.
از مردم، فقط رنج و ناراحتی و سر و صدای بی‌خود نصیب آدم می‌شود، حتی از پدر و مادر و خانواده...



از میان نامه‌های فروغ به برادرش فریدون فرخزاد

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

آیدا! عشق و شعر و امید و نشاط و سرود زندگی من!

آیدای من! آیدای یگانه، آیدای بی همتای من!

نه تنها هیچ چیز نمی تواند میان ما جدایی بیفکند، بلکه هیچ چیز نخواهد توانست میان آنچه من و تو هستیم و وجودی یگانه را تشکیل می دهیم، باعث احداث تویی و منی بشود… من و تویی در میانه نیست، و اگر جسم نباشد روحی نمی تواند بود و اگر روح نباشد جسمی نیست.

قلب من فقط به این امید می تپد که تو هستی، تویی وجود دارد که من می توانم آن را ببینم، او را ببویم، اورا ببوسم، او را در آغو*ش خود بفشارم و او را احساس کنم.

من بزرگ ترین،خوشبخت ترین،مقتدرترین و داراترین مرد دنیا هستم!
بزرگترین مرد دنیا هستم، زیرا بزرگ ترین عشق دنیا در قلب من است…
عشق، بزرگ ترین خصلت انسان است؛ پس من که عشقی چنین بزرگ در دل دارم چرا بزرگترین مرد دنیا نباشم؟
خوشبخت ترین مرد دنیا هستم؛ زیرا قلبی که در کنار من می تپد، با تپش خود مرا به همه ی پیروزی ها نوید می دهد؛ و کسی که پیروز است چرا خوشبخت نباشد؟ و کسی که پیروزترین مرد دنیاست چه گونه خوشبت ترین مرد دنیا نباشد؟

مقتدرترین مرد دنیا هستم؛ زیرا توانسته ام که در سرشارترین لحظه های کامیابی، در لحظاتی که نه خدا و نه شیطان ،هیچ یک نمی توانند سرریزشدن جام های مالامال از لذت و هوس را مهار کنند، توانسته ام پاسدار پاکی و تقوا باشم و لجام گسیخته ترین هوس هایی را که غایت آرزوهای حیوانی است، برای وصول به بلندترین درجات عشق انسانی مهار کنم!

و کسی که تا این حد به همه ی هوس های خود مسلط است، چرا ادعا نکند که مقتدرترین مرد دنیاست؟
داراترین مرد دنیا هستم؛ زیرا توانسته ام تو را داشته باشم… تو بزرگ ترین گنج دنیایی، زیرا در عوض تو هیچ چیز نمی توان گرفت که با تو برابر باشد. پس من که تو را دارم، چرا ادعا نکنم که داراترین مرد دنیا هستم؟
و من که با تو تا بدین درجه از بزرگی رسیده ام، چرا مغرور نباشم؟
من غرور مطلقم! آیدا!
و افتخار من این است که بنده ی تو باشم.



اول تیر ماه چهل و یک

شش صبح

از نامه های “احمد شاملو” به آیدا

کتاب: مثل خون در رگ های من

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

کاش می‌آمدی .
این روز‌ها احتیاج دارم قلبِ انسان دیگری کنار قلبِ من بِتپد .
-بتهون | نامه‌ها

 

[Kallinu]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان

«دست‌های تو در دست من است. امید تو با من است. اطمینان تو با من است. چه چیز ممکن است بتواند مانع پیشرفت من شود؟ کوچکترین لبخند تو مرا از همه‌ی بدبختی‌ها نجات می‌دهد. کوچک ترین مهربانی تو مرا از نیروی همه‌ی خداها سرشار می‌کند … یقین داشته باش که احمد تو مفلوک و شکست خورده نیست. تمام ثروت‌های دنیا، تمام لذت‌های دنیا، تمام عالم وجود، برای من در وجود ” آیدا ” خلاصه می‌شود. تو باش، بگذار من به روی همه‌ی آن‌ها تف کنم. بگذار به تو نشان بدهم که عشق، عجب معجزه‌ای است. تو فقط لبخند بزن. قول بده که فقط لبخند بزنی، امیدوار باشی و اعتماد کنی. همین!»
از شاملو به آیدا

 

[Kallinu]

«من مظلوم واقع شده بودم. زندگی به من ظلم کرده بود. زندگی مهمل و نحسی که تا به امروز داشته‌ ام شایسته‌ی من نبود. من خود را به گروهی وا گذاشته بودم و اینان تصور می‌ کردند که قدر من تا به همین پایه است. وقت آن رسیده است که جامعه حق مرا به من باز دهد و این کار آغاز شده است. این کار اندکی دیر شده است، اما من از آن ناراضی نیستم: حقیقت این است که اگر جامعه به احقاق حق من قد برافراشته بود، این سال‌‌های سیاه و پر مشقت پیش نمی‌ آمد و من تو را نمی‌ یافتم. یافتن تو، بزرگ‌ ترین پیروزی زندگی من بود؛ این را به تو تنها اعتراف نمی‌ کنم، بلکه با صدای بلند، با فریاد همه‌ جا گفته‌ام …»

از شاملو به آیدا

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان

به جاهایی فکر می‌کردم که باید با هم برویم .. جاهای کوچکِ گمنام ، که فَقط بگویَم با آناییس رفتیم اینجا .
اینجا غذا خوردیم یا رقصیدیم
یا با هم مَست کردیم .

[ از نامه‌های هنری میلر به آناییس نین ]

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان

هَمین که کِنارت باشم و به
تَحسین تماشایَت کنم بَس است .
-نامه‌های هنری میلر به آناییس نین

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان

کاش می‌شد فِکرم را برایت بفرستم
که یک روزِ تمام پُر از تو بوده‌است .

#آلبر_کامو | از خلال نامه‌ایی خطاب به ماریا کاسارس

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان

پرویز جان از حال من بخواهی خودم هم نمیدانم چه بنویسم، آیا خوب هستم؟! نه، آیا بد هستم؟! آن هم نه.
قدر مسلم این است که من هیچ وقت نمی توانم از زندگی راضی باشم، چون در آن صورت زندگی برایم لطفی نخواهد داشت..

{از نامه‌های فروغ فرخزاد به پرویز شاپور}

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

محبوب من!
ما تا زنده ایم با هم شریکیم؛ در آفتاب،در ماه ها، در ستاره ها، رودخانه ها خلیج فارسمان، دریای مازندران گرامی، کوه دماوند، اکسیژن، نسیم ها...
این ها همه ملک مشاع ماست.

"محمد صالح علاء"

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

چقدر می‌توانَم بیدار شوم و ببینم که پهلویم نیستی و زندگی‌ام یَخ کرده و منجمد است .
چقدر؟ تا کی؟ تا کجا؟

‏
[ از نامه‌های فروغ به ابراهیم گلستان ]

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

‏غَرض رفتن است نه رسیدن .
زندگی کلافِ سردرگمی است ، به هیچ جا راه نمی‌برد ، اما نَباید ایستاد . با این که می‌دانیم نَخواهیم رسید ، نباید ایستاد . وقتی هم که مردیم ، مُردیم به درک .


‏[ از میان نامه‌های صمد بهرنگی ]

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

راستی لذت تنها بودن را چشیده‌ای، قدم زدنِ تنها، دراز کشیدنِ تنها توی آفتاب؟ چه لذتِ بزرگی است برای یک موجود عذاب کشیده، برای قلب و سر! منظورم را می‌فهمی! آیا تا به حال مسافت زیادی را تنها قدم زده‌ای؟ قابلیتِ لذت بردن از آن دلالت بر مقدار زیادی فلاکتِ گذشته و نیز لذت‌های گذشته دارد. وقتی پسربچه بودم خیلی تنها ماندم، اما آنها بیشتر به زورِ شرایط بود نه به انتخاب خودم امّا حالا، با شتاب به طرفِ تنهایی می‌روم، همان‌طور که رودخانه‌ها با شتاب به سویِ دریا سرازیر می‌شوند.

از نامه‌های کافکا به فلیسه

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

نَسیمِ خنکی که موهایت را تکان می‌دهد صدای من است . بارها از تو می‌گذرد و تو او را نخواهی شناخت!

[ از میان نامه‌های نیما یوشیج به عالیه جهانگیر ]

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

از کجا شروع کنم؟ دلتنگی را به چه طریق می‌توان جمع کرد؟ من این راه را بلد نیستم .

‏[ از میان نامه‌های نیما یوشیج به لادبن ]

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

نمی‌دانم چرا تحمل جمعیت را ندارم. چرا تحمل زندگی فامیلی را ندارم. من آن‌قدر به تنهایی خود عادت کرده‌ام که در هر حالت دیگری خودم را بلافاصله تحت فشار و مظلوم حس می‌کنم.تا دور هستم دلم می‌خواهد نزدیک باشم و نزدیک که می‌شوم می‌بینم اصلاً استعدادش را ندارم.

‏- از میان نامه‌های فروغ فرخزاد به ابراهیم گلستان.

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

‏«از کجا شروع کنم؟ دلتنگی را به چه طریق می‌توان جمع کرد؟ من این راه را بلد نیستم.»‌

‏- از میان نامه‌های نیما یوشیج به لادبن.

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

با وجودی که خیلی بی‌حوصله‌ام ولی در نامه نوشتن برای تو خیلی راحتم.

-از نامه‌های کیارستمی برای همسرش

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

محبوبم! شما هم می‌روید. از افتتاح عالم تا امروز چه تعداد پرنده رفته‌اند و دیگر باز نگشته‌اند؟! دلِ من به دوری عادت دارد.

- محمدصالح علا