هنرمندان مدرن نخستین کسانی بودند که هنرهای کولاژ ، انواع فرمهای اسمبل هنری، انواع هنرهای در حال حرکت (kinetic art)، ژانرهای مختلف عکاسی، انیمیشن (نقاشی به علاوه عکاسی) هنرهای زمینی یا کارهای خاکی و هنرهای نمایشی را توسعه دادند.
نقاشان مدرن اشیاء مختلف خود مانند قطعات روزنامه و موارد دیگر را بر روی بومهای نقاشی میچسبانند. مجسمه سازان از “اشیاء یافت شده” مانند “پیشساختههای” مارسل دوشان استفاده میکردند که از آنها آثار Junk art را خلق میکردند. این اسمبلهای هنری از معمولیترین وسایل روزمره مانند اتومبیل، ساعت، چمدان، جعبههای چوبی و موارد دیگر ساخته شدهاند.
کرومیتوگرافی توسط هنرمند پوستر ژول چره اختراع شد، طراحی اتوماتیک توسط نقاشان سورئالیست، همانند Frottage و Decalcomania، ساخته شد. نقاشان ژست گرا، نقاشی اکشن را اختراع کردند. هنرمندان پاپ “نقاط Benday” و چاپ ابریشم را به هنر معرفی کردند.
به اختصار مهمترین ویژگی های هنر مدرن موارد زیر است:
تسریع در تغییر فناوری
گسترش دانش و درک علمی
بی ارتباطی ظاهری به برخی منابع سنتی
ارزش و اعتقاد و آگاهی گسترده در مورد فرهنگهای غیرغربی
مناظر شهری با دودکشها، اثری از مایریو سیرونی در سال 1921 در سبک آینده گرایی
اگر چیزی وجود داشته باشد که هنرمندان مدرن را هم از سنتگرایان قبلی و هم بعد از مدرنیسم پسامدرنیست جدا کند، این اعتقاد مشترک است که «هنر اهمیت دارد».
برای آنها هنر ارزش واقعی داشت. در مقابل، پیشینیان آنها ارزش آن را ساده فرض میکردند. همه آنها در دورانی زندگی میکردند که تحت کنترل سیستم های ارزشی مسیحی بوده و به سادگی “قوانین را رعایت کرده بودند“.
کسانی که پس از دوره مدرن (1970 به بعد) آمدند، به اصطلاح “پست مدرنیستها” ، تا حد زیادی این عقیده را رد کردند که هنر (یا زندگی) دارای ارزش ذاتی است.