- نویسنده موضوع
- #11
این شعرها که بوی سکوت می دهند
از غیبت ل*ب های توست
کلمات مثل زنجره های خشکیده ی تابستانی
از معنا خالی شدند و در انتظار مورچه هایند
توشه بار زمستانی شان را در حفره ی تاریک خالی کنند
– اندوهی که سرازیر می شود
در سینه ی خاموش من. “
محمد شمس لنگرودی
از غیبت ل*ب های توست
کلمات مثل زنجره های خشکیده ی تابستانی
از معنا خالی شدند و در انتظار مورچه هایند
توشه بار زمستانی شان را در حفره ی تاریک خالی کنند
– اندوهی که سرازیر می شود
در سینه ی خاموش من. “
محمد شمس لنگرودی
آخرین ویرایش توسط مدیر: