همگانی [ دیالوگ های ناب احساسی ]

[Kallinu]

جان: ما آدما معمولا قدر چیزایی که داریم‌ و وقتی می‌فهمیم که دیگه نداریمشون...

لوریا: آره، دقیقا باهات موافقم،
الان قدر تنهایی قبل از تو رو میفهمم...

جان: اوهوم،

لوریا! جدا تو چرا انقد سعی میکنی منظورمو دقیقا برعکس مقصودی که دارم برداشت کنی؟؟

لوریا: چی؟

جان: هیچی، بگذریم!

| سرود بی حوصلگی / ترجمه : عباسعلی تنها | ​

 

[Kallinu]

+ اون مورچه رو میبینی! رو اون تیکه سنگ سیاه کف سالن!؟

- آره...! چقد کوچولو و ریزه!

+ پس چطور دوست داشتنمو؛اونم به این بزرگی و وضوح، نمیتونی ببینی؟

| حمید جدیدی | ​

 

[Kallinu]

- داره بارون میاد

+ می‌خواى برسونمت؟

- ماشین دارى؟

+ نه

- چتر داری؟

+ نه

- پس چی داری؟

+ دوسِت دارم...

| ناشناس | ​

 

[Kallinu]

- دوستت دارم ...

+ تا حالا یه گنجیشک که ترسیده تووی دستت گرفتی؟

- نه!

+ پس چطور بگم قلبم چطوری میتپه؟

- نمیدونم! ولی تو حتما پروازِ گنجیشک رو دیدی؟

+ دیدم

- الان همونجوری دارم پرواز میکنم!

| امیرمهدی زمانی | ​

 

[Kallinu]

+ من چرا تو زندگیم هیچی نشدم ؟

- زندگی من شدی ...

| پدرام مسافری | ​

 

[Kallinu]

گفتم : از حرفام نرنجیدی...؟

گفت : نه!

گفتم : ولی هر کی بود یه چیزی بهم میگفت.!

گفت : مادرم انسولین میزنه، اولا خیلی دردش میگرفت، بعدش کمتر شد
حالا هر وقت سوزنو تو پوستش فرو میکنه، فقط میخنده.
الان منم اونطوری ام...!

| حمید جدیدی | ​

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

نشست تو ماشین
دستاش می لرزید
بخاری رو روشن کردم،
گفت: ماشینت بوی دریا میده
گفتم: ماهی خریده بودم!
گفت: ماهی‌مرده که بوی دریا نمیده!
گفتم: هر چیزی موقع مرگ
بوی اونجایی رو میده که دلتنگش می شده...
گفت: من بمیرم، بوی تورو میدم؟

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

‏شازده کوچولو پرسید:
آدما دنیاشون چقد جمعیت داره؟
روباه جواب داد:
بعضیا هفت میلیارد ،هشت میلیارد
بعضیا یه نفر...​

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

+ تو مشکلاتت رو چطوری حل می‌کنی؟


- هر صباحی غمی از دورِ زمان پیش آید
گویم این نیز نَهَم بر سرِ غم‌های دگر...​

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

+ چرا از اونجا رفتی؟
_ چون هیچوقت احساسِ خوبی نداشتم
+ اما بنظرت این دلیل کافیه؟!
_ بعضی وقتا نباید حتما شمشیر به روت کشیده بشه تا زخمی بشی و خیلی چیزارو بفهمی، درونِ بعضی از آدما ندیده پیداست از نگاه کردن، حرف زدن و لبخندهای زورکیشون.
رفتم چون فهمیدم اونجا جایِ من نیست.