محفل ادبی [ توئیت ]

[مَـهـوا]

نه تو می‌مانی و نه اندوه
و نه هیچ یک مردم این ابادی ....
به حباب نگران ل*ب اب یک رود قسم
و کوتاهی ان لحظه‌ی شادی که گذشت
غصه ام میگذرد..!
ان چنان که فقط خاطره ای خواهد ماند
لحظه ها عریان اند
به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشان هرگز!

-سهراب سپهری

@حوسار
??

 

[مَـهـوا]

هر چه بالاتر روی
از نظر آنان که پرواز نمی دانند
کوچک تر به نظر خواهی رسید !

? آندره ژید

 

[مَـهـوا]

عاملی که اینگونه
زندگی را بر ما غم‌انگیز ساخته
پیری و پایان لذت‌ها نیست!
بلکه قطع امید است

- ویلیام شکسپیر

 

[والـــہوالـــہ عضو تأیید شده است.]

‏اون روزی که یاد بگیرم وسط جر و بحث بغضم نترکه ساکت نشم و از حقم دفاع کنم ب همتون شیرینی میدم.

 

[والـــہوالـــہ عضو تأیید شده است.]

ما زشت نیستیم، ما فقط مثل شما دوست عکاس نداریم.

 

[مَـهـوا]

آدم‌ها فکر می‌کنند اگر یکبار دیگر متولد شوند، جور دیگری زندگی می‌کنند، شاد و خوشبخت و کم اشتباه خواهند بود. فکر می‌کنند می‌توانند همه‌چیز را از نو بسازند، محکم و بی نقص!
اما حقیقت ندارد. اگر ما جسارت طور دیگری زندگی کردن را داشتیم، اگر قدرت تغییر کردن را داشتیم، اگر آدمِ ساختن بودیم، از همین جای زندگی‌مان به بعد را مى‌ساختيم...

- آنتوان دوسنت اگزوپری

 

[مَـهـوا]

لطفا غمگین نباش، فکر کن به اتفاقات خوبِ هنوز نیفتاده، به لبخندهای هنوز نزده، آدم‌های خوبِ هنوز ملاقات نکرده، و سفرهای نابِ هنوز نرفته... فکر کن به مسیرهای سبز و روشنی که بن‌بست نیستند، به پل‌های محکمی که به سرزمین‌های آرام می‌رسند. فکر کن به جزئیات سبز زندگی‌ت، به آدم‌های عزیز، حرف‌های ناب، چیزهای خوب.
لطفا غمگین نباش عزیز دلم، و تسلیم شرایط نشو، اجازه نده هیچ‌چیز، آسمان آبی و آرام جهانت را گرفته و اندوهگین کند، اجازه نده پیچک غم ساقه‌های سبز باورت را بخشکاند، اجازه نده ابر یأس، خورشید امیدواری‌ات را سرکوب کند. بخند عزیز دلم. پیچک اندوه را از ریشه بکش بیرون و باغ باورت را سبز و روشن نگاه‌دار.
بالاخره درست می‌شود اوضاع، همیشه به تکه‌ی تاریک آسمان نگاه نکن؛ خورشید از همان سمت که رفته نه! که از سمت دیگرِ آسمان بر می‌گردد!
پاییز که شد، شاخه‌های باورت را نچین! گنجشک‌های دلخوشی کجای دلت اتراق کنند؟ و بهار که شد، جوانه‌ها و شکوفه‌ها، از کجای جهانت سبز شوند؟

- نرگس‌صرافیان‌طوفان​

 

[مَـهـوا]

کاش دنیا دست زن ها بود...
زن ها که زائیده‌اند یعنی خلق کرده‌اند و
قدر مخلوق خودشان را میدانند؛
شاید مرد‌ا چون هیچوقت عملاً خالق نبوده اند
آنقدر خود را به آب و آتش میزنند تا چیزی بیافرینند؛
اگر دنیا دست زن ها بود جنگ کجا بود...!

- سیمین دانشور

 

[مَـهـوا]

این روزها که می‌گذرد
هر روز احساس می‌کنم
که کسی در باد فریاد می‌زند...
احساس می‌کنم که مرا
از عمق جاده‌هایِ مه‌آلود
یک آشنایِ دور صدا می‌زند...

- قیصر امین پور

 

[مَـهـوا]

افسردگی همیشه در یک چهره‌ی غمگین و حالی گرفته، نمود پیدا نمی‌کند!
گاهی حوصله‌ای‌ست که نداری، حرف‌هایی‌ست که نمی‌زنی، و خشمی‌ست که ناخواسته، سر ریز می‌شود.
افسردگی گاهی تحرکی‌ست که نداری، تلاشی‌ست که نمی‌کنی و چشم‌هایی‌ست که گرایش و میل بی‌حدی به خوابیدن و فاصله گرفتنِ بی‌اختیار از جهان دارند.
افسردگی گاهی اعتمادی‌ست که نداری، و وعده‌هایی‌ست که باور نمی‌کنی.
افسردگی، رجعت بی‌ملاحظه‌ای‌ست به آدم‌های اشتباه، یا انحنای بی‌دلیلی که گاه و بی‌گاه، روی ل*ب‌های آدمی می‌نشیند.
افسردگی گاهی هیولای پنهانی‌ست در وجود آدم‌ها که وادارشان می‌کند بی‌ملاحظه بخندند، بی‌ملاحظه حرف بزنند، بی‌ملاحظه سکوت کنند و بی‌تفاوت باشد به خودشان، به دلخوشی‌های کوچکی که پشت درهای بسته، جا مانده‌اند و آدم‌های مهربانی که دوستشان دارند.
افسردگی در هر آدمی، با آدمِ دیگری فرق می‌کند.

- نرگس صرافیان طوفان