شعر ┘ لاژِورد └

[RMwN]

|دیر گاهي‌ست که من در دل این شام سیاه
پشت این پنجره، بیدار و خموش؛
مانده‌ام چشم به راه|​

 

[RMwN]

|من دچار خفقانم،
من به تنگ آمده‌ام از همه چیز
بگذارید هواري بزنم|​

 

[RMwN]

|عاشقي جرم قشنگي‌ست که جز رسوایي
دل پُر درد، مجازات گناهش باشد|​

 

[RMwN]

|نزدیک نیا با تو مرا حادثه‌اي نیست
این آدم ویران شده از دور قشنگ است|​

 

[RMwN]

|به دیدار تو مي‌آیم
برایم بوسه‌اي دم کن|

|کم کن این فاصله را قصه ب*غل مي‌خواهد|​

 

[RMwN]

|کس نیست در این گوشه فراموش‌تر از من؟|

|سهم ما از عشق هم شد قسمت زجرآورش|​

 

[RMwN]

|گوش شیطان کر اگر حادثه‌ها بگذرند
به تو مي‌رسم، به بي‌گناهي ماه قسم|​

 

[RMwN]

|براي دیدن آن خوب، آن خجسته‌ي مطلوب
چقدر باید از این روزهاي بد، بِشُمارم؟|​

 

[RMwN]

|خسته از عمري زمستانم، بهارم مي‌شوی؟|

|هر که را دوست شدم، دشمن جان گشت مرا|​

 

[RMwN]

|اینکه درد او نمیذارد بخوابم چاره چیست؟
چاره‌اش یک شب‌بخیر از آن صداي لعنتی‌ست|​