نتایح جستجو

چامیک و محتوا: مضمون چگونه شگرد را دگرگون می‌سازد؟ مضمون، در ساده‌ترین بیان، همان نیروی مرکزیست که اثر به دور آن می‌چرخد، اما این سادگی ظاهری فریبنده‌است. مضمون نه یک ایده‌است و نه مجموعه‌ای از پیام‌ها، بلکه چشم‌اندازیست که خالق اثر از درون آن جهان را می‌بیند. این چشم‌انداز، خواه تیره باشد و...

چامیک به‌عنوان منبع تولید شگرد چامیک، اگر بخواهد چیزی بیش از یک نقشه‌ی خاموش باشد، باید نشان دهد که چگونه اندیشه به ابزار بدل می‌شود، چگونه فهم سازوکار آثار می‌تواند خود را به شکل فنون ادبی بروز دهد. هر اثر، پیش از آن‌که به تکنیک برسد، در قلمرو امکان تنفس می‌کند، در جایی که تخیل هنوز سرکش و...

آشنایی با ریشه‌های هندواروپایی واژه‌های پارسی شناخت ریشه‌های هندواروپایی واژه‌های پارسی، دروازه‌ایست به فهم تاریخی زبان، فهم اینکه چگونه لایه‌های گوناگون فرهنگی، مهاجرتی و زبانی بر هم نشسته و پیکره‌ای واحد و پویا ساخته‌اند. هنگامی که از هندواروپایی سخن می‌گویم، از خانواده‌ی زبانی بزرگی یاد...

مبانی نظری چامیک چامیک یا بوطیقا (Poetics) از دل مهی کهن بیرون می‌آید، جایی که ارسطو برای نخستین بار کوشید سازوکاری برای آفرینش ادبی ترسیم کند، نه برای ستایش چامه‌گر، بلکه برای فهم نیروهایی که اثر را به حرکت وامی‌دارند. نثر را باید همچون تفنگی روی میز گذاشت: ساده، بی‌پیرایه و آماده‌ی شلیک،...

چیستی و چرایی سره‌گرایی پارسی سره‌گرایی، در بنیاد خود، تلاشیست برای بازیابی توان زبانی یک جامعه. همان‌گونه که فناوری و ثروت بنیاد استقلال و آزادی عمل یک جامعه‌است، در زمینه‌ی فرهنگی نیز خودسالاری واژگانی نقشی همان‌قدر سازنده دارد. زبان، بمثابه بازاریست که در آن واژه‌ها همچون کنشگران آزاد...

هیچ‌کدوم. ویندوز.

اعلام آمادگی

درود درخواست مدال وفاداری دارم.

تو گفتی برآویخت با شید ماه ز باریدن تیر و گرد سیاه

درود لطفا سه پارت از رمان‌تون رو بفرستین و توضیح بدین به نظرتون مشکل‌تون چیه. @ddeeeee

نبد جای گردش در آن رزمگاه شده دست لشکر ز سرما تباه

تهمتن زمین را ببوسید و گفت که با من عنان و رکیب است جفت

دگرگونه بود آنچه انداختیم بر ایشان همی تاختن ساختیم

از آوردگه تا سر تیغ کوه سپه بود از ایران گروهاگروه

هوا گشت ز آن سان که از پیش بود فروزنده خورشید را رخ نمود

یکی برف و سرما و باد دمان بر ایشان بیاور هم اندر زمان

یک امشب گشاده مدارید راه که ایشان برانند زین رزمگاه

دل و جان پیران پر از خنده گشت تو گویی مگر مرده بد زنده گشت

تو اکنون سر افراز و رامش پذیر که زین مژده برنا شود مرد پیر

تنش زور دارد چون صد نره شیر سر ژنده‌پیل اندر آرد به زیر