تو ماه بودی و بوسیدنت، نمی‌دانی
چه ساده داشت مرا هم بلند قد می‌کرد
چه ساده داشت مرا هم بلند قد می‌کرد
مشاعره | مشاعره با اشعار شاعران |
- نویسنده موضوع Ta.Motlagh
- تاریخ شروع
دوش چون نیلوفر از غم پیچ و تابی داشتم
هر نفس چون شمع لرزان اضطرابی داشتم
اشک سیمینم به دامن بود بی‌سیمین‌تنی
چشم بی‌خوابی ز چشم نیم‌خوابی داشتم
موجب فریاد ما خصم نداند که چیست
چاره مجروح عشق نیست بجز خامشی
چاره مجروح عشق نیست بجز خامشی
یک امشب گشاده مدارید راه
که ایشان برانند زین رزمگاه
هنوز مانده به یادم شبی که می‌گفتی
تو اشک هم شوی از چشمِ من نمی‌افتی!
تو اشک هم شوی از چشمِ من نمی‌افتی!
یکی برف و سرما و باد دمان
بر ایشان بیاور هم اندر زمان
نه صبر هست ما را، نه دل، نه تاب هجران
مائیم و نیم جانی، آن هم به ل*ب رسیده
مائیم و نیم جانی، آن هم به ل*ب رسیده
هوا گشت ز آن سان که از پیش بود
فروزنده خورشید را رخ نمود
دام چشمت بود یا زنجیر زلفت مرحبا!
عاقبت صید تو شد قلب گریزان پای ما...!
عاقبت صید تو شد قلب گریزان پای ما...!
از آوردگه تا سر تیغ کوه
سپه بود از ایران گروهاگروه