‏تو ماه بودی و بوسیدنت، نمی‌دانی
‏چه ساده داشت مرا هم بلند قد می‌کرد
 
‏تو ماه بودی و بوسیدنت، نمی‌دانی
‏چه ساده داشت مرا هم بلند قد می‌کرد
دوش چون نیلوفر از غم پیچ و تابی داشتم
هر نفس چون شمع لرزان اضطرابی داشتم

اشک سیمینم به دامن بود بی‌سیمین‌تنی

چشم بی‌خوابی ز چشم نیم‌خوابی داشتم
 
عقب
بالا پایین