دلنوشته

خواب های آشفته ای میدید ، از بلندی پرت میشد ، در آب غرق میشد ، به ناگاه زیر پاهایش خالی میشد. عرق کرده و نفس زنان از خواب بر می خیزید ، چشمانش از بی خوابی به رنگ خون شده بودند، میخواست فرار کند ، از خواب هایش اما به کجا؟ مگر میشد ؟ میخواست داد بزند ولی صدایش در گلو خفه میشد . به تنها چیزی که...

این روزها ساعت ابری‌ست و هر روز جمعه است. صبح غروب است و شب غروب! روز از نو و غروب روزها از نو و آغاز دروغ‌های جدید از نو! نه کوه پشت سر داریم و نه آسمان در جایگاه سایبان؛ تنهاییم. به راستی که تمام این حرف‌ها در انزوای شب‌های کویر پدید امده است.

آن‌گاه که از دنیا بروم چکاوک‌های سرخِ دیار غربت در توابع برکه‌ای که در آن گل نیلوفر مرده، خواهند گریست. ابرهای سیاه گم شده به جبران تمام نباریدن‌هایی که در حق چشم‌های یخ زده شده، خواهند بارید و آن‌گاه جسم پوشالیِ منجمد شده که در آستانه پوسیده شدن است از مزارِ خاک خورده‌ام مانند درخت‌چه اقاقیا...

مرا به صلیب بکشید چند صباحی است که گیتی تاب و توان وجود مرا اندرون خود ندارد. لحاف ابرینه افلاک به زمین دوخته شده و ژرفای مذاب آتشفشان، فواد یشمی دریا را گداخته است. نیستی قسمت من است! مرا به صلیب کشید!

‏میدونی بعد از رفتنت از چند نفر سوال کردم «من آدم بدی ام بنظرت؟»‏ که شاید یکیشون تایید کنه و به خودم بگم حق داشتی بری؟

عشق دانشکده تجربه ی انسانهاست گر چه چندی ست پر از طفل دبستان شده است.

چه‌کنم؟ با که‌ گویم این سخنم؟ گِلِه از بخت ، یا زِ چرخ کنم دلم از جورِ چرخ، جفتِ عناست که اندرین روزگار، قحطِ وفاست

به نام امید زندگی گل یاسم سلام! چند وقت پیش بود که دیدم یکی از مغازه های سر کوچۀ مان یک بنر بزرگ چسبانده به شیشۀ ویترینش با این عنوان:«حرررررراج خداحافظی!» می‌دانی من به یاد ندارم که تا به امروز وارد آن مغازه شده باشم ، یا شناختی از صاحبش یا کارکنانش داشته باشم.ولی همین عنوان«خداحافظی»ترس عجیبی...

وقــتــﮯ مـهـربـانـیــﭟ از دور اینـﻖـدر نــزدیـــڪ اسـت حس میــــڪـنــم جــغــرافــیــا یـــڪ 【 دروغ 】 تـاریـخـیـسـت

بوی رفتن می آید نمیدانم بهار میرود تا تیر نبودنت قلبم را به درد آورد یا میرود تا تابستان را داغتر بسوزم در گرمای عشقت.... من در هفت سین بهاری ام از خدا خواسته بودمت تا محول کند احوال دل بیقرارم را.... چه شده پس که با رفتن بهار حال دلم رو به شادی نمیرود ..... کاش می آمدی و چشمانم را با تیر...

حال من بعد تو؛ همچو ماهی که در تُنگی تَنگ اسیر شده است همچو مزرعه‌ای که در خشک‌سالی نهال‌های امیدش را جوانه‌های کوچکش را از دست داده‌ است همچو ابر سیه‌فامی که محکوم به نباریدن است همچو بغض سنگینی که قصد شکستن ندارد همچو دیوانه‌ای که در جمع هوشیاران افتاده است! این‌گونه است حبیب قلب بی‌پناهم!

بعد از تو هنوز هستم هنوز راه میروم؛ حرف میزنم هنوز فکر میکنم؛ آه میکشم دلم تنگ میشود؛ گریه میکنم هنوز خسته‌تر ولی بیشتر زندگی میکنم، همه چیز همان طور است که بود که بودم الا دلم که دیگر به هیچ حرفی نگاهی لبخندی گرم نمیشود...

نقد دلنوشته کلی: دلنوشته ی مرگ ستاره ها فاقد ژانر می باشد، ولی قالب کلی ژانر ظاهرا تراژدی و فلسفی طور است. نویسنده در متن دلنوشته از مرگ ستاره ها و غم ماه میگوید ولی در پارت های بعد از مرگ ماه مینویسد، این یک تناقض در دلنوشته است و مطلوب است رفع شود. نقد نام دلنوشته: نام مرگ ستاره ها نام جالبی...