دلنوشته

نفرین به عشق و عاشقی نفرین به بخت و سرنوشت به اون نگاه که عشقتو تو سرنوشت من نوشت نفرین به من نفرین به تو نفرین به عشق من و تو به ساده بودن منو به اون دل سیاه تو

"جلوی من قدم برندار ممکن هست که دنبال نکنم پشت من راه نرو ممکن هست رهبری نکنم کنار من قدم بردار دوست من باش" _آلبر کامو

از دِل که این هَمه به تو دل بَست دلخورم...

میخواهـم ؛ ڪمی در فنجانت شعـر بریزم بنوش و عاشق‌تر شو بهانہ نڪَیـر دوستم بـدار من در معبد چشم‌هایت عشــق را ستایش میڪنم هر روز ..!!

جایی برای عشق در قلبت کنار بگذار زیرا عشق تو را زیباتر می‌ کند دوست‌ داشتنی‌ تر، خالص‌ تر، پاک‌ تر گویی تو بالی هستی روی شانه‌ های فرشته‌

Belki yüksek umutlarım var, belki çok fazla rüya görüyorum, ama en azından yorulana kadar pes etmeyeceğim ve bi'şeyden pişman olmayacağım. شاید من زیادی امیدوارم، شاید زیاد رویا میبافم، ولی حداقل تا خسته نشم تسلیم نخواهم شد و از چیزی پشیمان نخواهم شد.

اونجا که شاملو میگه: [و جز اینم هنری نیست، که آشیان تو باشم]

ما ب در میگم چون نمیتونیم ب دیوار نگا کنیم چشاش قشنگه!

وقتی بودنِ کسی تمام شد باید پذیرفت که تمام شده، دست و پا زدن فایده ای ندارد. باید بگذاری برود پیِ کار و زندگی‌اش، باید قبول کنی که شبیه خوردن یک نوشیدنی که جایی به انتها می‌رسد، به انتها رسیده. اگر مدام نی را ته لیوان بچسبانی و هورت بکشی جز یک صدای ناموزون اتفاقی نمی افتد، حالا هی هورت بکش، هی...

گاهی معجزه همان ادم های خوش قلبی هستند که به طور کاملا اتفاقی در مسیرمان قرار می گیرند.

فرهاد میدونست کوه رو نمیشه کند ولی فقط میخواست از اسمش کناره شیرین یاد شه...

سالها بعد قهرمان فیلم کسی نیست که شهری را از دست هیولای غول پیکر نجات دهد به تنهایی از عجیب ترین زندان ها فرار کند و یا یک تنه ارتشی را حریف باشد… سالها بعد قهرمان قصه کسی است که “جرات” می کند و میان “آدم ها” “عاشق” می شود… نادر ابراهیمی

به تـو وابسته‌ام. مانند سربازی به سربندش. تـو معروفی به دل بردن، مونالیزا هم به لبخندش. چـه حالی داشتم با رفتنت، سربسته می گویم، شبیه حال مَردی لحظه‌ی اعدام فرزندش… .

آرزوهایت بلند بود دست های من کوتاه تو نردبان خواسته بودی من صندلی بودم با این همه فراموشم مکن وقتی بر صندلی فرسوده ات نشسته ای و به ماه فکر می کنی.