عاشقانه

چو باز آیی به بالینم تمام شهر می‌خندد...

شب ها که دلتنگت میشوم از این شانه به آن شانه فقط غَلت میزنم... مثلِ یک ماهىِ جدا شده از دریا باید ببینى جان دادنم را... علی قاضی نظام

سالها بعد قهرمان فیلم کسی نیست که شهری را از دست هیولای غول پیکر نجات دهد به تنهایی از عجیب ترین زندان ها فرار کند و یا یک تنه ارتشی را حریف باشد… سالها بعد قهرمان قصه کسی است که “جرات” می کند و میان “آدم ها” “عاشق” می شود… نادر ابراهیمی

کاش اینجا بودی ؛ همین کنار خودم و من یادم می رفت که ، خسته ام ، خرابم ، ویرانم ... - سید‌علی‌صالحی -

که می با دیگری خورده‌ست و با من سر گران دارد #حافظ

****** از رستوران بیرون آمدیم. افتاده راه می‌رفتم و بی‌حوصله اطرافم را نگاه می‌کردم. از کنار بستی فروشی رد می‌شدیم. نگاهی عمیق به بستنی‌ها انداختم و بیخیال به راهم ادامه دادم. صدای برایان حواسم را جمع‌تر کرد. - بستنی می‌خوری؟ نگاهش کردم و به نشانه‌ی نه سرم را تکان دادم. دیگر چیزی نگفت و به...

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان هیچ کاری بی معنی تر از این نیست که بخواهی برای کسی که برایش مهم نیستی از خودت بگویی ...

یک وجب از تو را به صد بهشت هم نمی‌دهم من ... #حمیدرضا_عبداللهی

تو هیچگاه نفهمیدی؛ شاید فهمیدی و نخواستی، به رویت بیاوری. شاید هم فهمیدی و شخص دیگری را زیر سر داشتی. فهمیدن و نفهمیدنت، دیگر برایم معنا ندارد. حالا که دیگر رفتی و قلبم را زیر پاهای سنگین حرف هایت، لگدمال کردی. حالا که دستان بی رحم دلت را، بر دور گردنم پیچیدی و جانش را گرفتی.

انجمن کافه نویسندگان

Karma says, If you break someone's heart and they still talk to you with the same excitement and respect; believe me, they really love you. کارما میگه‌، اگه قلب یه نفر رو بشکنی و اون آدم هنوز با همون ذوق و شوق و احترام قبلی باهات حرف بزنه؛ بهم اعتماد کن، اون واقعا دوست داره ♥️

آیدای عزیز من هرچه بیشتر می‌بینمت، احتیاجم به دیدنت بیشتر می‌شود. دیروز چند لحظه‌ای کوتاه بیشتر ندیدمت. تمام سر شب، تنها و بی‌هدف در خیابان‌های تاریک و خلوت این اطراف راه رفتم و به تو فکر کردم. شاید اگر بیرون نمی‌رفتم، می‌توانستم دفعات بیشتری ببینمت، ولی چون به‌ات گفتم که بروی بخوابی و قبول...

مرا تا اَبد دوست بدار جورى كه هيچ دو نفرى ما نشود... -امیر وجود

انجمن رمان نویسی کافه نویسندگان جهان استوار نمی*ماند مگر با سری خمیده بر روی شانه کسی که دوستش داریم...

پاییز، از کجا بداند، هر بار، چند برگ از دست می دهد؟! و من، چطور بگویم که، چه‌قدر دوستت دارم ... ?نزار_قبانی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

همین جا درون شعرهایم بمان تا وسوسه یِ دوستت دارم هایِ دروغینِ آدمها مرا با خود نبرد به سرزمین هایِ دورِ احساس ؛ من اینجا هر روز با تـو عاشقی می کنم بی انتها شعرِ من بهانه ایست برای مـا شدن دستهایمان تا تکرارِ غریبانه یِ جدایی را شکست دهیم