شعر اشعار احمد شاملو

[شکارچی]

من بازگشتم از راه،
جانم همه امید
قلبم همه تپش


#احمد_شاملو

 

[شکارچی]

روزی که این‌چنین
به زیبایی آغاز می‌شود
از برای آن نیست
که در حسرتِ تو بگذرد


#احمد_شاملو

 

[شکارچی]

من برمی‌خیزم
چراغی در دست، چراغی در دلم
زنگارِ روحم را صیقل می‌زنم
آینه‌ای برابرِ آینه‌ات می‌گذارم
تا از تو ابدیتی بسازم

 

[شکارچی]

من عابر خیابانِ بی‌کسی‌ام
که از وحشتِ تنهایی خود
فریاد می‌زند...!

 

[شکارچی]

به کنارت می‌نشینم و
بر زانوی تو اینچنین آرام به خواب می‌روم...؟
کیستی که من اینگونه به جد
در دیار رویاهای خویش باتو درنگ می‌کنم...؟!

 

[شکارچی]

و کلامی مهربان
در نخستین دیدارِ بامدادی...
فغان که در پسِ پاسخ و لبخند
دلِ خندانی نیست.

 

[شکارچی]

و من
خاموش و بی‌خویش
با خلوتِ ایوانِ چوبین
بیگانه می‌شدم.

 

[شکارچی]

کنارِ من چسبیده به من
در عظیم‌تر فاصله‌ای از من
سینه‌اش به آرامی
از حباب‌های هوا پُر و خالی می‌شود

 

[شکارچی]

و برف آب شد
شکوفه رقصید
آفتاب درآمد
من به خوبی‌ها نگاه کردم و عوض شدم
من به خوبی‌ها نگاه کردم
چرا که تو خوبی و این همه‌ی اقرارهاست
بزرگ‌ترین اقرارهاست ــ
من به اقرارهایم نگاه کردم
سالِ بد رفت و من زنده شدم
تو لبخند زدی و من برخاستم

 

[شکارچی]

وقتی سنگفرش ها غرق خون است و از همه طرف صدای گلوله می آید کدام ابلهی مینشیند و با ماه راز و نیاز میکند؟! و اگر کرد، کی می ایستد برایش کف بزند؟!