شعر اشعار مولانا

[Blue berry]

جان به کف، خنده به ل*ب ،

شعله به دل، شور به سر

جان فدا در رهِ جانانه‌یِ عشقیم هنوز ...!



#مولانا

 

[Blue berry]

من رها کردم جگر را هرچ خواهد گو بشو

بر دهانم زن اگر من زین سخن گویم دگر

بنده ساقی عشقم م*ست آن دردی درد

گوشه‌ای سرمست خفتم فارغم از خیر و شر

 

[نازلــی]

تا نَکَنی کوه بَسی
دست به لَعلی نَرَسَد
تا سوی دریا نروی
گوهر و مَرجان نبری

تا نشوی م*ست خدا
غم نشود از تو جدا
تا صفت گرگ دَری
یوسف کنعان نَبَری

 

[نازلــی]

نثارِ خاکِ تو خواهم
به هر دمی دل و جان

که خاک بر سرِ جانی
که خاکِ پای تو نیست...

?مولانا​

 

[نهنــگ]

هر آن چشمی که گریان است در عشق دلارامی
بشارت آیدش روزی ز وصل او به پیغامی
هر آن چشم سپیدی کو سیه کرده‌ست تن جامه
سیاهش شد سپید آخر سپیدش شد سیه فامی
چو گریان بود آن یعقوب کنعان از پی یوسف
بشارت آمدش ناگه از آن خوش روی خوش نامی

[مولانا]​

 

[نهنــگ]

دریای عشق را دل من دید ناگهان
از من بجست در وی و گفتا مرا بیاب

[مولانا]​

 

[الماس]

گر شاخه‌ها دارد تری
ور سرو دارد سروری
ور گل کند صد دلبری
ای جان، تو چیزی دیگری

 

[الماس]

آنکه به دل اسیرمش
در دل و جان پذیرمش
گر چه گذشت عمر من
باز ز سر بگیرمش

 

[الماس]

جان من و جهان من، روی سپید تو شده‌ست
عاقبتم چنین شود، مرگ من و بقای تو
از تو برآید از دلم، هر نفس و تنفسم
من نروم ز کوی تو، تا که شوم فنای تو

 

[الماس]

خواهم که به عشق تو ز جان برخیزم
وز بهر تو از هردو جهان برخیزم

خورشید تو خواهم که بیاران برسد
چون ابر ز پیش تو از ان برخیزم