متن | انجمن کافه نویسندگان

[Vida.]

گناه از آن روز پدید نیامد که حوا سیبی چید.
آن روز فضیلت باشکوهی جلوه گر شد که نافرمانی نام دارد!​

 

[Vida.]

انسان ممکن است با یک نفر بیست سال زندگی کند
و آن شخص برایش یک غریبه باشد .
می تواند با یک نفر بیست دقیقه وقت بگذراند و تا آخر عمر فراموشش نکند .​

 

[Vida.]

تو نمی توانی هم کار کنی و هم در خانه کنار فرزندت باشی. ولی هر دو را می خواهی.​

 

[Vida.]

در بعضی موارد حتی به زندان افتادن هم خودش شکلی از مبارزه است. میزان استبداد را با تعداد زندانیان سیاسی می سنجند.​

 

[Vida.]

عادت بدترین بیماریه. کاری می کنه که آدم به هر بدبختی و دردی سر خم کنه و بتونه کنار آدم های نفرت انگیز دووم بیاره.​

 

[Vida.]

لحظه ای که اصول و ارزش های خود را کنار بگذاری. مرده ای. فرهنگ تو. و تمدن تو هم مرده است. تمام​

 

[Vida.]

اگر ادم بخواهد به تمام خطراتی که متوجه ما هستند فکر کند باید اصلا پای خود را از خانه بیرون گذارد .
وقتی هم در خانه ماند باید از جایش تکان نخورد .
چون در انجا هم ممکن است بلایی بر سرش بیاید .
چه بسا کسانی که در حمام برق می گیردشان .
یا اینکه پایشان روی پله ها لیز می خورد و می شکند یا موقع بریدن کالباس انگشتشان را می برند .
اگر بخواهیم به این چیزها فکر کنیم باید از جایمان تکان نخوریم .
همان جا روی اولین پله بنشینیم .
مثل کرم های حشره ای وحشت زده که فقط به یک چیز فکر می کنند : انواع مرگ​

 

[Vida.]

سعی می کنم هیچ وقت کلمه ی دوستت دارم و به کار نبرم و هیچ وقت به خودم نگم این چیزی که قلب و روحم و داغون می کنه عشقه !

نمی دونم تو رو دوست دارم یا نه ! من به تو فقط با حس عاطفه ی زندگی نگاه می کنم . نه با عشق ! هر چی فکر می کنم می بینم پدرت رو هم هیچ وقت دوست نداشتم !​

 

[Vida.]

نوشتن برای تو وقتی ندانی که برایت نوشته ام به چه درد می خورد ؟​

 

[Vida.]

لحظاتی وجود دارد که من همچون تشنه ای که خواهان آب خنک است. مرگ را آرزو می کنم.
حتی یکبار هم آن را آزمایش کردم. با تپانچه پدرم. تازه از جنگ برگشته بودم.
تپانچه را به شقیقه ام گذاشتم. ماشه را کشیدم. بنگ. اسلحه خالی بود.​