همگانی [ جبران خلیل جبران ]

[سمانه]

آن‌گاه که عشق تو را می‌خواند، به‌ راهش گام نه!
هرچند راهی پرنشیب، آنگاه که تو را زیر گستره بال‌هایش پناه می‌دهد، تمکین کن!
هرچند تیغ پنهانش جانکاه، آن‌گاه که باتو سخن آغاز کند، بدو ایمان آور!
حتی اگر آوای او رویای شیرینت را درهم‌کوبد، مانند باد شرطه که بوستانی را…