دورهمی نگارنده‌های انجمن | هفته اول: پیرنگ، بودن یا نبودن!

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

منظورتو میفهمم
پرداختن به ریز جزئیات میتونه قالب یکدست رمان رو از بین ببره
بنظرم نباید زنگی بود نه رومی یه جیزی مابین این دو

من خودم شخصا باید تو نوشتن دستم باز باشه اینطوری دقیق تمام اتفاقاتو میتونم روایت کنم که خوب ملموس باشه و باورپذیر
حالا سبکا متنفاوته مهم اینه نویسنده قلق خودش رو بدونه

 

[دِلکَـــــش]

من خودم شخصا باید تو نوشتن دستم باز باشه اینطوری دقیق تمام اتفاقاتو میتونم روایت کنم که خوب ملموس باشه و باورپذیر
حالا سبکا متنفاوته مهم اینه نویسنده قلق خودش رو بدونه

اره
مهم اینه پیدا کنیم از چه طریقی میتونیم بهترین حالت خودمون رو ارائه بدیم

 

[شکارچیشکارچی عضو تأیید شده است.]

داستان‌های معمولیِ بدون‌ پیرنگ اصلا نمیشه گفت دارای یک مسیر از پیش تعیین و متعادل شده هستن، اونا فقط پیش میرن و سعی می‌کنن یه داستان ایجاد کنن، یا موضوع یا یه محتوا.. اون داستان‌ها علت و معلول خاصی رو ندارن.
اما همون داستانای دارای پیرنگ، پیرو یک مسیر متعادلن، وقتی که همه چیز با هم در تناسب باشه، شخصیت‌ها، صحنه‌ها، وقوع درست رخداد‌ها، به موقع بودن، فضای حضور کارکتر‌ها و کل ساختمان‌بندی شروع، میانه و پایان به همراه نقاط اوجشون.
فکر میکنم بشه برای هر جریان داستان دلیل قطع و قانع کننده ای اورد تا قابل هضم تر باشه.
ترجیح من پیرنگ دار بودنه چون یه داستان بدون پیرنگ درک و دریافتش سخته.