هر کسی با قوه ی تصور خودش کس دیگری را دوست دارد
و این از قوه ی تصور خودش است که کیف می برد
نه از زنی که جلو اوست
و گمان می کند که او را دوست دارد.
آن زن تصور نهایی خودمان است،
یک موهوم است که با حقیقت خیلی فرق دارد. صادق هدایت
یاد من باشد که تنهایی ام را برای خودم نگه دارم
و بغض های شبانه ام را برای کسی بازگو نکنم
تا ترحم دیگران را با اظهار علاقه اشتباه نگیرم،
یاد من باشد که فقط برای سایه ام بنویسم. صادق هدایت
اگر راست باشد که هر کس ستاره ای در آسمان دارد،
ستاره ی من باید دور، تاریک و بی معنی باشد…!
اصلا شاید من ستاره ای نداشته ام…!
زندگی من مانند بیابانیست
که در آن لاشه ی کاروان روزهای گذشته
روی هم تل انبار می شود…! صادق هدایت
دنیا دمدمی است ، دو روز دیگر ماها خاک می شویم
چرا سر حرف های پوچ وقتمان را تلف بکنیم ؟
چیزی که می ماند همان خوشی است
وقت را باید غنیمت شمرد ،
باقیش پوچ است و بعد افسوس دارد ... صادق هدایت
در زندگی زخم هایی هست
كه مثل خوره روح آدم را آهسته در انزوا می خورد و می تراشد.
این دردها را نمی شود به کسی اظهار کرد
چون عموما عادت دارند این درددهای باور نکردنی را
جزو اتفاقات و پیش آمدهای نادر و عجیب بشمرند
و اگر کسی بگوید یا بنویسد مردم بر سبیل عقاید جاری
و عقاید خودشان سعی می کنند آنرا با لبخند شکاک
و تمسخرامیز تلقی بکنند . صادق هدایت
یاد من باشد تنهاییم را برای خودم نگه دارم و بغض های شبانه ام را برای کسی بازگو نکنم تا ترحم دیگران را با اظهار علاقه اشتباه نگیرم، یاد من باشد که فقط برای سایه ام بنویسم. صادق هدایت