شعر ●○•دانه برف سپید•○●

[......!]

من این راه دراز را آمدم
که تو را ببینم
زمین شخم‌زده را دیده‌ام
پاره خشت و ماه بریده را دیده‌ام
شگفت کودکان
و پایمال علف‌ها را دیده‌ام
سایه‌بانی خاک و شعله‌ی آه را دیده‌ام
باد را دیده‌ام؛
و تو را ندیدم

شمس لنگرودی

 

[......!]

اگر می‌خواهی احساس مرا بدانی
به سایه‌ات نگاه کن
نزدیک به توام
حال که هرگز نمی‌توانم لمست کنم

جمال ثریا

 

[......!]

منم که دوستت دارم
نه مردی که دستش را به نرده‌ها گرفته
نه باران پشت پنجره
منم که دوستت دارم
و غم
بشکه‌های سنگینی را
در دلم جابه‌جا می‌کند.

غلامرضا بروسان

 

[......!]

فردا آمده است و ایستاده است
پیش روی من
می‌پرسد چه می‌خواستی؟

با عصا او را کنار می‌زنم
همچنان چشم دوخته به دوردست
منتظر...

شهاب مقربین

 

[......!]

بادها در پاییز بی رحم تر می وزند
اصلا بعید نیست
آدم ها را
با درخت ها اشتباه بگیرند

زود به خانه برگرد!
زیاد بیرون نمان!
این بادها
اگر کلاه را ببرند
به فکر بردن سرها می افتند

رسول یونان

 

[......!]

وقتی می گوییم دور
دور از کجا؟

هرکسی باید
یک نفر داشته باشد
تا فاصله ها را با او بسنجد

حسن آذری

 

[......!]

نبودن تو
فقط نبودن تو نیست
نبودن خیلی چیزهاست
کلاه روی سرمان نمی ایستد
شعر نمی چسبد
پول در جیبمان دوام نمی آورد
نمک از نان رفته
خنکی از آب

ما بی تو فقیر شده ایم!

رسول یونان

 

[......!]

از خواب می ترسم
از بیداری ام بیزارم
بین خواب و بیداری ام حیرانم

این زیستن جهنمی ست
و تو
مامور عذاب همیشگی

کسی که عاشق می شود
از جهان رانده می شود
نه خدا دارد
نه مرگ

نورس یکن
ترجمه ی بابک شاکر

 

[......!]

در اطراف خانه ی من
آنکس که به دیوار فکر می کند، آزاد است!
آنکس که به پنجره... غمگین!
و آنکس که به جستجوی آزادی است،
میان چاردیواری نشسته
می ایستد... چند قدم راه می رود!
نشسته... می ایستد
چند قدم راه می رود!
نشسته... می ایستد... چند قدم راه می رود!
نشسته
می ایستد... چند قدم راه می رود!
نشسته... می ایستد
چند قدم...

حتی تو هم خسته شدی از این شعر
حالا چه برسد به او که...
نشسته
می ایستد...
نه!...
افتاد!

گروس عبدالملکیان

●بازی با روان :| ●

 

[......!]

من از عطرِ آهسته ی هوا می فهمم
تو باید تازگی ها
از اینجا گذشته باشی...

سید علی صالحی