روانشناسی تروما به‌عنوان تجربه‌ای جسمی!

[اقیــانــــــوس]

تروما به‌عنوان تجربه‌ای جسمی...​

 

[اقیــانــــــوس]

تجربهٔ تروما فقط در ذهن باقی نمی‌ماند؛ بلکه در بدن حک می‌شود.

بسیاری از بازماندگان از نشانه‌های جسمی مکرر شکایت دارند:

☄سردردهای مزمن

☄مشکلات گوارشی

☄دردهای عضلانی و مفصلی

☄و احساس خستگی مداوم​

 

[اقیــانــــــوس]

این نشانه‌ها اغلب بدون علت پزشکی روشن باقی می‌مانند.

پزشکان ممکن است آزمایش‌های بی‌شماری انجام دهند و به بیماری مشخصی نرسند.

اما بدن قربانی، همچنان رنج را فریاد می‌زند.​

 

[اقیــانــــــوس]

پژوهش‌ها نشان داده‌اند که سیستم عصبی خودمختار در بازماندگان تروما، بیش‌فعال است:

ضربان قلب بالاتر، ترشح هورمون‌های استرس بیشتر و واکنش‌های شدیدتر به محرک‌های کوچک.
در واقع، بدن آن‌ها انگار هنوز در صحنهٔ خطر است.

یک صدای بلند، یک بوی آشنا، حتی تغییری جزئی در نور می‌تواند واکنشی به‌اندازهٔ «مرگ و زندگی» برانگیزد.​

 

[اقیــانــــــوس]

به همین دلیل است که بسیاری از قربانیان می‌گویند:

«من با عقلم می‌دانم که امنم، اما بدنم باور نمی‌کند.»

این گسست میان آگاهی عقلانی و تجربهٔ بدنی، یکی از ویژگی‌های اصلی زندگی پس از تروماست.»​