روانشناسی نشانهٔ دوم ترما

[سونی]

نشانهٔ دوم: اجتناب و بی‌حسی عاطفی (Avoidance & Numbing)​

 

[سونی]

قربانیان تروما، اغلب به‌شکل فعالی از هر چیزی که خاطرات دردناک را تحریک کند، دوری می‌کنند.

این اجتناب می‌تواند شکل‌های گوناگون داشته باشد:
▪ دوری از افراد، مکان‌ها یا فعالیت‌هایی که به‌نحوی با تروما مرتبط‌اند.

▪ خودداری از صحبت کردن یا فکر کردن درباره‌ی ماجرا.

▪ سرکوب احساساتی که به نظر خطرناک یا مهارنشدنی می‌آیند.

▪ حتی استفاده از مواد مخدر، الکل یا غذا برای بی‌حس کردن خود.​

 

[سونی]

بی‌حسی عاطفی، گاهی به‌تدریج تمام زندگی فرد را دربر می‌گیرد:

او دیگر نه‌تنها ترس یا خشم را احساس نمی‌کند، بلکه توانایی لذت بردن، محبت کردن، یا داشتن امید هم در او کاهش می‌یابد.​

 

[سونی]

به‌گفته‌ی یکی از بیماران:

"من فقط تماشا می‌کنم. زندگی می‌گذرد و من حس نمی‌کنم که در آن هستم."​

 

[سونی]

این نوع گسست از احساسات و ارتباط با دیگران، گاه به‌ اشتباه به‌عنوان افسردگی یا اختلال شخصیت در نظر گرفته می‌شود.

در حالی‌که در بسیاری از موارد، این حالت، واکنشی دفاعی به تروماست روشی ناهشیار برای بقا.​

 

[سونی]

بی‌حسی عاطفی، ممکن است در ظاهر، آرامش به‌نظر برسد.

اما در واقع، شکلی از انجماد روانی است: نه زندگی واقعی، بلکه یک تعلیق عاطفی.​