روانشناسی نشانهٔ دوم ترما

[اقیــانــــــوس]

نشانهٔ دوم: اجتناب و بی‌حسی عاطفی (Avoidance & Numbing)​

 

[اقیــانــــــوس]

قربانیان تروما، اغلب به‌شکل فعالی از هر چیزی که خاطرات دردناک را تحریک کند، دوری می‌کنند.

این اجتناب می‌تواند شکل‌های گوناگون داشته باشد:
▪ دوری از افراد، مکان‌ها یا فعالیت‌هایی که به‌نحوی با تروما مرتبط‌اند.

▪ خودداری از صحبت کردن یا فکر کردن درباره‌ی ماجرا.

▪ سرکوب احساساتی که به نظر خطرناک یا مهارنشدنی می‌آیند.

▪ حتی استفاده از مواد مخدر، الکل یا غذا برای بی‌حس کردن خود.​

 

[اقیــانــــــوس]

بی‌حسی عاطفی، گاهی به‌تدریج تمام زندگی فرد را دربر می‌گیرد:

او دیگر نه‌تنها ترس یا خشم را احساس نمی‌کند، بلکه توانایی لذت بردن، محبت کردن، یا داشتن امید هم در او کاهش می‌یابد.​

 

[اقیــانــــــوس]

به‌گفته‌ی یکی از بیماران:

"من فقط تماشا می‌کنم. زندگی می‌گذرد و من حس نمی‌کنم که در آن هستم."​

 

[اقیــانــــــوس]

این نوع گسست از احساسات و ارتباط با دیگران، گاه به‌ اشتباه به‌عنوان افسردگی یا اختلال شخصیت در نظر گرفته می‌شود.

در حالی‌که در بسیاری از موارد، این حالت، واکنشی دفاعی به تروماست روشی ناهشیار برای بقا.​

 

[اقیــانــــــوس]

بی‌حسی عاطفی، ممکن است در ظاهر، آرامش به‌نظر برسد.

اما در واقع، شکلی از انجماد روانی است: نه زندگی واقعی، بلکه یک تعلیق عاطفی.​