تجربهی تروما، در اصل، تجربهای مربوط به تسلط و بیقدرتی است.
در لحظهی تروما، قربانی درمییابد که ارادهاش بیاثر است؛
دیگر نمیتواند از خودش دفاع کند، عمل کند، یا حتی فرار کند.
بدن، در برابر تهدید، تسلیم میشود.
تجربهی تروما، نه فقط در ذهن، بلکه در بدن هم باقی میماند.
و اغلب، نشانههای اختلال، پیش از آنکه در کلمات ظاهر شوند، در بدن بروز میکنند:
کابوسها، بیخوابی، تپش قلب، لرزش، انجماد، واکنشهای شدید به صدا یا لم*س.