عقايدی كه باعث می‌شوند ما رو‌ی خوش زندگي را تجربه نكنيم و
من حتما بايد كارها را به خوبی انجام دهم تا مورد تاييد ديگران قرار بگيرم و در غير اين‌صورت فرد بی‌عرضه و بی‌ارزشی هستم.
به جای این مورد بگوييم:
حتي اگر من در انجام امور مشكلي داشته باشم و مورد تاييد نباشم ارزشمند هستم.
ديگران بايد هميشه با من با ملاحظه و مهربان و عاشقانه و عادلانه رفتار كنند در غیر این صورت بد ذات، ملعون و فاسد هستند. به جای این مورد بگوييم:
ديگران با توجه به شرايط زندگي و موقعيت‌های درونيشون با من ارتباط برقرار می‌كنند و برخورد نامناسب آنها ربطی به شخصيت و ارزشمندی من ندارد و دليلی ندارد كه آدم‌های خوبی نباشن، آنها فقط با من متفاوتند.
شرايط زندگي من بايد راحت باشد تا بدون هيچ زحمتي به خواسته‌هايم برسم مگرنه تحمل ندارم و زندگيم خوب نيست. به جای این مورد بگوييم:
در دل سختی‌ها و مشكلات درس‌هایی برای رشد و آگاهی من نهفته است و من انسان قدرتمندی هستم كه می‌توانم آنها را موهبتی فرض كنم و در دل آنها رشد كنم.
