روانشناسی هیجان

[سونی]

هیجان؛ نیروی زنده‌ی انگیزش و پیوند انسانی

✍ هیجان و انگیزش در ژرف‌ترین لایه‌های روان به هم گره خورده‌اند.
بدون هیجان، هیچ نیرویی برای حرکت، تلاش یا پیوند وجود نخواهد داشت.
انگیزه از دلِ عاطفه برمی‌خیزد، و خودِ عاطفه پاسخی است به نیاز، رضایت یا ناکامی در رسیدن به هدف.​

 

[سونی]

در واقع، هیجان‌ها پیام‌آور نیازهای ما هستند؛

هر احساس، نشانه‌ای از یک خواسته‌ی درونی یا هدف برآورده‌نشده است.

در مقابل، نیازها نیز محرکی برای تنظیم یا تجربه‌ی هیجانات‌اند.​

 

[سونی]

در روابط صمیمی، نیازهایی چون دلبستگی، تأیید، اعتماد به نفس و احساس امنیت بر پایه‌ی هیجان شکل می‌گیرند:

⬩ بدون اضطراب و آرامش، جست‌وجوی دلبستگی معنا ندارد.

⬩بدون ترس، اجتناب از آسیب ممکن نیست.

⬩ بدون علاقه، مشارکت و حضور آگاهانه شکل نمی‌گیرد.

⬩ بدون خشم، ابراز وجود و مرزگذاری ممکن نمی‌شود.

⬩ بدون غرور و شرم، هویت و ارزشمندی معنا ندارد.

⬩ و بدون شور و لذت، پیوند انسانی از گرما تهی می‌شود.​

 

[سونی]

هیجان، جوهر ارتباط انسانی است؛
زبان خاموشی که ما را به هم پیوند می‌دهد، قبل از آن‌که واژه‌ای رد و بدل شود.

وقتی این چرخه را درک کنیم، می‌فهمیم چرا انسان‌ها به‌طور طبیعی به سمت روابط حمایتی و عاشقانه کشیده می‌شوند، زیرا چنین روابطی هیجاناتِ خوشایندِ امنیت و آرامش را فعال می‌کنند..
و چرا از روابط قضاوت‌گر یا سرد دوری می‌کنند، چون آن‌ها هیجانات دردناکِ شرم و طردشدگی را بیدار می‌سازند.​

 

[سونی]

به بیان دیگر،
انگیزش، از دلِ هیجان زاده می‌شود؛ و هیجان، راهنمای انگیزش است.

از همین‌رو، در روان‌درمانی هیجان‌مدار، ازدواج و روابط صمیمی صرفاً پیوندهای اجتماعی نیستند،
بلکه "نظام‌هایی برای تنظیم هیجان‌اند"
جایی که انسان‌ها از طریق احساسات، معنا می‌سازند، دلبستگی را تجربه می‌کنند و زخم‌های خود را التیام می‌بخشند.​