شعر شعری که دوست داری

[خط سیاه]

دشمن خویشیم و یار آنکه ما را می کشد
غرق دریاییم و ما را موج دریا می کشد

 

[خط سیاه]

از من گریز تا تو هم در بلا نیفتی
بگزین ره سلامت ترک ره بلا کن

 

[دِلکَـــــش]

سعی نمی کنم تو رو مجاب اومدن کنم...
از کجا معلوم که سرت از این شلوغ تر نشه

 

[دِلکَـــــش]

دلت که پر زد واسه من
به در که چشم دوختی
بال شکسته ی منو، بدوز روی شونه هات...

 

[خط سیاه]

من نمی‌خواهم که بعد از مرگ من افغان کنند

دوستان گریان شوند و دیگران نالان کنند

 

[خط سیاه]

سهم ما از خاک وقتی مستطیلی بیش نیست

جای ما اینجاست یا آنجا چه فرقی می‌کند؟



یاد شیرین تو بر من زندگی را تلخ کرد

تلخ و شیرین جهان اما چه فرقی می‌کند

 

[رَعد؛رَعد؛ عضو تأیید شده است.]

عاشقی را چه نیاز است به توجیه و دلیل؟
که تو ای عشق همان پرسش بی زیرایی:)

 

[خط سیاه]

دردا! که درون آدمی زاد

آسایش و خرمی ندارد

از راحت‌های این جهانی

جز غم دل آدمی ندارد

ای مرگ، بیا و مردمی کن

این غم سر مردمی ندارد

 

[خط سیاه]

بر خاک جدی ايستادم

و خاک، به‌سانِ يقينی

استوار بود.

به ستاره شک کردم

و ستاره در اشکِ شکِّ من درخشيد.

 

[خط سیاه]

ديوارها زندان را

محدودتر نمی‌کند.

ميانِ دو زندان

درگاهِ خانه‌یِ تو آستانه‌یِ آزادی است

ليکن در آستانه

تو را

به قبولِ يکی از آن دو

از خود اختياری نيست!