شعر اشعار فروغی بسطامی

نهنــگ · 1/16/24

به‌جز وصالِ تـو هیچ از خـدا نخواسته‌ایم
که حاجتی نتوان خواست از خدا جز تو

[فروغی بسطامی]

ابتـهاج · 1/17/24

منت خدای را که خداوند بی‌نیاز
عمر دوباره داد به شاه گدانواز

داری تخت ناصردین شاه تاجور
کز فضل کردگار بود عمر او دراز

تا سرکشان دیومنش را کشد به خون
پا بر سر سریر سلیمان نهاد باز

مستوفی قلمرو او مالک عراق
طغرانویس دفتر او والی حجاز

ارکان خصم سوخته از قهر خصم سوز
کار زمانه ساخته از لطف کارساز

هم دوستان او همه در عیش و در نشاط
هم دشمنان او همه در سوز و در گداز

هم شحنه در ولایت اوباش ذوالجلال
هم فتنه در ممالک او مس*ت خواب ناز

هم در دعای او همه مردان پاک دل
هم در ثنای او همه رندان پاک‌باز

جز با محب او نتوان گشتن آشنا
جز از عدوی او نتوان کرد احتراز

ایجاد اوست باعث امنیت جهان
زان رو وجوب یافت دعایش به هر نماز

گر او نبود مانع ترکان فتنه‌جو
آسودگی نبود جهان را ز ترک تاز

شاهی که تا ابد شده از فیض مدح او
هم خامه با طراوت و هم نامه با طراز

تا روز رستخیز همین است شاه و بس
وین نکته آشکار بود نزد اهل راز

شعر از علو طبع فروغی است سربلند
شاعر ز سجدهٔ در شه باد سرفراز

Kallinu · 1/17/24

کنون که صاحب مژگان شوخ و چشم سياهي
نگاه دار دلي را که برده‌اي به نگاهي
مقيم کوي تو تشويش صبح و شام ندارد
که در بهشت نه سالي معين است و نه ماهي
چو در حضور تو ايمان و کفر راه ندارد
چه مسجدي چه کنشتي ، چه طاعتي چه گناهي
مده به دست سپاه فراق ملک دلم را
به شکر آن که در اقليم حسن بر همه شاهي
بدين صفت که ز هر سو کشيده‌اي صف مژگان
تو يک سوار تواني زدن به قلب سپاهي
چگونه بر سر آتش سپندوار نسوزم
که شوق خال تو دارد مرا به حال تباهي
به غير سينه‌ي صد چاک خويش در صف محشر
شهيد عشق نخواهد نه شاهدي ، نه گواهي
اگر صباح قيامت ببيني آن رخ و قامت
جمال حور نجويي ، وصال سدره نخواهي
رواست گر همه عمرش به انتظار سرآيد
کسي که جان به ارادت نداده بر سر راهي
تسلي دل خود مي‌دهم به ملک محبت
گهي به دانه‌ي اشکي ، گهي به شعله آهي
فتاد تابش مهر مهي به جان فروغي
چنان که برق تجلي فتد به خرمن کاهي

Kallinu · 1/17/24