تراژدی

نام اثر: از من، به من سرشناسه: فرنیا ریس ژانر: تراژدی تعداد پارت: نامشخص سال نشر: یک هزار و چهارصد چهار منتشر شده در: انجمن کافه نویسندگان - تالار ادبیات - بخش تایپ دلنوشته. دیباچه: من صدایی‌ام، گیر کرده در گلوی سکوت؛ قطاری فرسوده، که هر بار به ایستگاهِ آرامش نزدیک شد، ترمزهایش بریدند و بی‌صدا،...

عنوان: سوگنامه‌ای برای گرگ، روباه و خر نویسنده: @مَمّد ژانر: فانتزی، تراژدی خلاصه: در سرزمینی که حیوانات هم برای زنده ماندن باید نقشه بکشند، خیانت و فریب به شکل غریزه در می‌آید. روایتی تلخ و فانتزی از گرگی باهوش، روباهی حیله‌گر، و خَری که شاید ساده‌تر از آنی‌ست که باید باشد. «سوگنامه‌ای...

نام اثر: به نامِ نداشتنت سرشناسه: فرنیا ریس ژانر: عاشقانه، تراژدی تعداد پارت: بیست سال نشر: یک هزار و چهارصد چهار منتشر شده در: انجمن کافه نویسندگان - تالار ادبیات - بخش تایپ دلنوشته. دیباچه: نقطه‌ی شروع این قصه، نه دیدار بود، نه نگاه. همه‌چیز از همان‌جایی آغاز شد که نبودی؛ در لحظه‌ای که هیچ...

به نام خدا نام داستان کوتاه: آجودانیه نام نویسنده: @_MmD_ ژانر: عاشقانه، تراژدی خلاصه: من سی سالمه، ولی انگار سیصد سالمه. قبل از این که بازداشت بشم، همه‌چیز داشتم به غیر از امید. اما حالا همه‌چیزم فقط شده امید. نقد داستان کوتاه "آجودانیه"

بِسْمِ نْورْ اثر: پابرهنه‌های آفتاب‌سوخته به قلم: ریپر ژانر: اجتماعی-تراژدی قالب: شعرنو دیباچه در پس کوچه‌پس‌کوچه‌هایی که غبار فراموشی بر آن نشسته، و در میان همهمه‌ی روزمرگی‌های بی‌رحم، کودکانی نفس می‌کشند که آفتاب، تنها گرمای سوزان را به پوستشان می‌نشاند و خاک، تنها غبار یتیمی بر لبانشان...

بسم آنکه درد را آفرید نام دلنوشته: مخزن الدردها نام نویسنده: خانومِ اِل ژانر: اجتماعی، تراژدی دیباچه: همیشه در زندگی‌مان شبیه زالو بودیم، به آدم‌ها چسبیده و غم و غصه‌هایشان را تا قطره‌ی آخر می‌مکیدیم، وقتی هم که آدم‌ها کارشان با ما تمام می‌شد، پرتمان می‌کردند در کاسه‌ی آب نمک تا بمیریم؛ اما...

نام اثر: کینه سرشناسه: بی‌صدا/محمد مهدی گودرزی موضوع: دلنوشته، یاداشت ها و غیره ژانر: عاشقانه، تراژدی تعداد صفحه: به زودی ثبت می‌شود سال نشر: یک هزار و چهارصد و چهار.۱۴۰۴ منتشر شده در: کافه نویسندگان، تالار ادبیات_ بخش تایپ دلنوشته دیباچه: تو بگو ای دل دیوانه‌ی من راه کجاست؟ از کجا آمده‌ام،...

ز غمم دل‌ها شود دانه دانه در دستم پیغامی عاشقانه ندارم صنمی، امیدی، احتیاجی زین مهر و الطاف روزانه قسم به رنج روزگار ندارم عشق و محبتی جز ز پروردگار یگانه.

لحظه‌ای که دل باختم، سقوط کردم یا غرق شدم؟ تفاوتی هم نمی‌کند، هردو در نهایت آدمی را به کام مرگ می‌کشاند و عشق هم مرگِ روح و روان است عشق، نابودگرِ جسم و جان است... .

هر چقدر هم که سعی کنی نمی‌شود مانند قبل شد از خود می‌پرسی چرا؟ دلیلش را هر چند دیر میفهمی اینکه نمی‌شود تو آدمی را مانند برگه کتابی بگذاری و بعد از مدت‌ها در همان صفحه به دنبالش بگردی! آدم‌ها نمی‌ایستند، آنها برگه کتاب نیستند آنها می‌روند و باز نمی‌گردند!

از آن فاصله و با وجود روشنایی کم، توانست بطری شیشه‌ای کوچکی را که پسر از بسته خارج کرد، ببیند. پسر آن را با شیفتگی بالا آورد و بو کشید. چشم‌هایش برای لحظاتی بسته شدند و لبخند عمیقی بر ل*ب‌هایش مهمان شد. دیگر طاقت بیرون ماندن نداشت؛ بی‌آن‌که صدایی ایجاد کند، دستگیره‌ی در را پایین کشید و پا به داخل...