متون و دلنوشته |✖ ضـَـرَبــانِ مَعکـــ♥ـــوس✖|

[Diako]

می‌گویند غم همزاد بشر است، همزاد من به شکلی با من عجین شده که حتی یک دم از من فاصله نمی‌گیرد.

 

[Diako]

دوستی می‌گفت عاشق طبیعت باش تا در زندگی‌ات جریان یابد، عاشق هر چیزی شدم، تنها آن را از دست دادم.

 

[Diako]

این ممکن است هنوز اسم زندگی بر خود داشته باشد، اما دیگر حوصله‌ای برای دنبال کردن آن ندارم.

 

[Diako]

از دست دادن تو، مانند تماشای لحظه‌ای بود که جانم از وجودم بیرون کشیده می‌شود و تو گویی این جانم بود که می‌رفت و مرا تنها در پشت سر جا می‌گذاشت.

 

[Diako]

چطور می‌توانم یک لحظه از خیالت فارغ باشم وقتی غم ضرب آهنگ صدای تو را در این سکوت خانه می‌نوازد؟

 

[Diako]

اگر چه هیچ ذره‌ای از وجود من یاد تو را به فراموش نمی‌سپارد، اما به جای تو این غم است که بر وجودم مرهم می‌گذارد.

 

[Diako]

دلتنگی چیزی شبیه به آتش زیر خاکستر است، تا خیال می‌کنی به سر آمده، یکپارچه به آتشت کشیده و یکسره می‌سوزاند.

 

[Diako]

این زندگی است که من از دست داده‌ام و معلوم نیست چه زمانی دوباره بتوانم آن را در آغـ*وش بگیرم.

 

[Diako]

هر آن قدر اینجا نشسته و به سبزی درخت‌های باغچه چشم می‌دوزم تا رنگ تند آن‌ها نظرم را به خود جلب کند، باز هیچ چیزی جز چشمان تو در رنج دادن قلب در فراغم، خودنمایی نمی‌کند.

 

[Diako]

عجب صبری خدا دارد. اگر من جای او بودم، با خونریزی این دل شکسته و بی‌تاب، بارها و بارها جهان را آتشفشان خشم کرده بودم.

 

[Diako]

دلم می‌خواهد هر تکه‌ام به سمتی پرتاب شود و هیچ دو از آن‌ها هرگز همدیگر را پیدا نکنند. شاید به این شکل هر تکه از وجود من بار اندوه کمتری را حمل کرده و قادر به تحمل کردن آن باشد.

 

[Diako]

به دروغ گفتم دیگر دوستش ندارم، در حالی که این تلخ‌ترین دروغ زندگی‌ام بود.

 

[Diako]

شب‌های بی تو، شب‌هایی است که در انتظار کنار پنجره، بارها و بارها جان می‌سپارم.

 

[Diako]

چه خیال انگیز است لحظه وصال اندوه و بی‌تابی که بارها و بارها در چهارراه دل من به هم رسیده‌اند.

 

[Diako]

اشک چشم‌ها را همه دیده و با آن همدردی می‌کنند، اما چه کسی هق هق‌های روح من را شنیده است که در سرسرای اندوه به این سو و آن سو می‌دود و باز به جایی نمی‌رسد؟

 

[Diako]

ای کاش می‌دانستی که پس از تو، تمام عمر من در خلوتی همیشه اندوهگین جاری می‌شود.

 

[Diako]

انتظار زجرآورترین چیزی است که خداوند به بشر داده است و تمام زندگی من سراسر از این زجر و عذاب شده است.

 

[Diako]

من مانند یک شیشه نازک به هزار تکه تبدیل شده‌ام. خوب است که دیگر به من دست نزنی، زیرا هر تکه‌ام توان پاره پاره کردن وجودت را دارد.

 

[Diako]

تو از اینجا رفتی و باران رفتنت، تمام وجود مرا با خود برد. چشم‌هایم به راه مانده است که پاییز و پاییزها را برایم ارمغان بفرستی.

 

[Diako]

در هوایی که نفس‌های تو در آن نیست، نفس کشیدن به عذابی عجیب می‌ماند. عذابی که لحظه لحظه در آن جان می‌دهم.