شعر ●○•دانه برف سپید•○●

[......!]

شانه های تو

همچو صخره های سخت و پر غرور

موج گیسوان من در این نشیب

سینه می‌کشد چو آبشار نور

شانه‌های تو

در خروش آفتاب داغ پرشکوه

زیر دانه‌های گرم و رو‌شن عرق

برق می زند چو قله های کوه

​

فروغ فرخزاد

 

[......!]

تو را می خواهم و دانم که هرگز

به کام دل در آغوشت نگیرم
​

فروغ فرخزاد​

 

[......!]

عاشقی را که چنین باده شبگیر دهند

کافر عشق بود گر نشود باده پرست
​

حافظ

 

[......!]

دلم را مشکن و در پا مینداز

که دارد در سر زلف تو مسکن
​

حافظ​

 

[......!]

باز آی و دل تنگ مرا مونس جان باش

وین سوخته را محرم اسرار نهان باش
​

حافظ

 

[......!]

جز نقش تو در نظر نیامد ما را

جز کوی تو رهگذر نیامد ما را

خواب ارچه خوش آمد همه را در عهدت

حقا که به چشم در نیامد ما را
​

حافظ​

 

[......!]

مشاهده فایل‌پیوست 53158

 

[......!]

کافی‌ست تورا به نام بخوانم

تا ببینی لکنت، عاشقانه‌ترینِ لهجه‌هاست

و چگونه لرزش ل*ب‌های من دنیا را به حاشیه می‌بَرد

لیلا کردبچه​

 

[......!]

دوستت دارم

با تمام واژه‌هایی‌که در گلویم گیرکرده‌اند

و تمام هجاهای غمگینی‌که به‌خاطر تو شعر می‌شوند

دوستت دارم با صدای بلند

دوستت دارم با صدای آهسته

دوستت دارم

و خواستن تو جنینی‌ست در من

که نه سقط می‌شود،

نه به دنیا می‌آید.



لیلا کردبچه​

 

[......!]

جاده‌ای بودم
باریک، به اندازۀ یک‌نفر
و طولانی و یک‌طرفه
آن‌قدرکه باید عصازنان
به روزهای پیری و کوری‌ام می‌رسیدی

چگونه برگشتی؟
به روزهای پیش از بوسیده‌شدن
چگونه برگشتی؟

لیلا کردبچه​