شعر ●○•دانه برف سپید•○●

[......!]

درون آینه ها درپی چه می گردی ؟

بیا ز سنگ بپرسیم

که از حکایت فرجام ما چه می داند

بیا ز سنگ بپرسیم

زانکه غیر از سنگ

کسی

حکایت فرجام را نمی داند
​

فریدون مشیری

 

[......!]

اولین بار ....

اولین دیدار....

یادم هست که چه سرد و بی روح

بر بلندای خاطراتم خفته دیدم تورا

چون آدمک زنجیر

بر دست و پایم

از پنجه تقدیر

من کی رهایم​

فریدون فروغی​

​

 

[......!]

چه کسی میداند که تو در پیله تنهایی خود تنهایی؟

چه کسی میداند که تو در حسرت یک روزنه در فردایی ؟

پیله ات را بگشا....تو به اندازه پروانه شدن زیبایی ،

​

سهراب سپهری

​

 

[......!]

نه تو می مانی و نه اندوه ،

و نه هیچ یک از مردم این آبادی!

به حبابِ نگران ل*ب یک رود قسم،

و به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت،

غصه هم می گذرد،!

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند،

لحظه ها عریانند. به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز

​

سهراب سپهری​

 

[......!]

تو مرا آزردی ...

که خودم کوچ کنم از شهرت ،

تو خیالت راحت !

میروم از قلبت ،

میشوم دورترین خاطره در شبهایت

تو به من میخندی !

و به خود میگویی: باز می آید و میسوزد از این عشق ولی...
برنمی گردم ، نه !

میروم آنجا که دلی بهر دلی تب دارد ...

عشق زیباست و حرمت دارد ...
​

سهراب سپهری

​

 

[......!]

بانگي از دور مرا مي خواند،

ليك پاهايم در قير شب است.

رخنه اي نيست در اين تاريكي

در و ديوار به هم پيوسته

سايه اي لغزد اگر روي زمين

نقش وهمي است ز بندي رسته.

​

سهراب سپهری​

 

[......!]

دست جادويي شب

در به روي من و غم مي بندد.

مي كنم هر چه تلاش،

او به من مي خندد.​

سهراب سپهری

 

[......!]

آن کسی را که تو می جویی

کی خیال تو به سر دارد

بس کن این ناله و زاری را

بس کن او یار دگر دارد
​

فروغ فرخزاد​

 

[......!]

رفته است و مهرش از دلم نمیرود

ای ستاره ها چه شد که او مرا نخواست؟
​

فروغ فرخزاد

 

[......!]

درد تاریکی ست درد خواستن

رفتن و بیهوده از خود کاستن

سر نهادن بر سیه دل سینه ها

سینه آلودن به چرک کینه ها

در نوازش، نیش ماران یافتن

زهر در لبخند یاران یافتن

​

فروغ فرخزاد​