بـــــــــاران
بهانــــــــــه ای بود
که زیر چتــــــــــر من ،
تا انتهای کــــــــــــــــــــــــ ــوچه بیایــــــــــــی
کـــــــــاش
نه کــــــــــــــوچه انتهایی داشت
وَ
نه بــــــــــاران بند می آمــــد
دلــــــــم تنـــــــگ اســــت
صـــــــدایم خـــیــــــــــس و بـــــــارانیـســـــــت
نمــــــیدانـــــم چــــــرا در قـلــــــب من پــــــاییـــــــــز
طــــولانیســــــت
اگر باران بودم آنقدر مي باريدم تا غبار غم را از لبت پاك كنم
اگر اشك بودم مثل باران بهاري به پايت مي گريستم
اگر گل بودم شاخه ايي از وجودم را تقديم وجود عزيزت مي كردم
اگر عشق بودم آهنگ دوست داشتن را برايت مي نواختم
ولي
ولي افسوس كه نهبارانم نه اشك نه گل ونه عشق