مشاعره | مشاعره با اشعار حافظ |

[NAHIT]

ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت
جانم بسوختی و به دل دوست دارمت

 

[دالان ِبهشتدالان ِبهشت عضو تأیید شده است.]

تو خود وصالِ دگر بودی ای نسیمِ وصال
خطا نِگر که دل امید در وفایِ تو بست

 

[NAHIT]

تو را که هر چه مراد است در جهان داری
چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

 

[دالان ِبهشتدالان ِبهشت عضو تأیید شده است.]

یک پند ز من بشنو خواهی نشوی رسوا
من خمره‌ی افیونم زنهار سرم مگشا

 

[NAHIT]

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بُوَد که گوشه ی چشمی به ما کنند

 

[Mansi]

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

 

[NAHIT]

منم که گوشه ی میخانه خانقاهِ من است
دعایِ پیرِ مغان وردِ صبحگاهِ من است

 

[دالان ِبهشتدالان ِبهشت عضو تأیید شده است.]

تا مرا عشقِ تو، تعلیمِِ سُخَن‌گفتن کرد
خَلق را وِردِ زبان، مَدْحَت و تَحسینِ من است

 

[Mansi]

تیر آه ما ز گردون بگذرد حافظ خموش
رحم کن بر جان خود پرهیز کن از تیر ما

 

[دالان ِبهشتدالان ِبهشت عضو تأیید شده است.]

آن سیه‌چَرده که شیرینیِ عالَم با اوست
چَشْمِ مِیگون، ل*بِ خَندان، دِلِ خُرَّم با اوست
گرچه شیرین‌‌دَهَنان پادشهان‌اند ولی
او سلیمانِ زمان است که خاتَم با اوست