روانشناسی نشانهٔ اول ترما

[اقیــانــــــوس]

نشانهٔ اول: بازگشت‌های مکرر خاطره (Intrusion)​

 

[اقیــانــــــوس]

قربانیان تروما معمولاً می‌گویند نمی‌توانند ماجرا را به یاد بیاورند و هم‌زمان می‌گویند نمی‌توانند آن را فراموش کنند.​

 

[اقیــانــــــوس]

خاطره‌ی تروما، نه مانند سایر خاطرات معمول، بلکه به‌شکلی تکه‌تکه، حسی و بدنی بازمی‌گردد.

این بازگشت ممکن است به‌صورت:
کابوس شبانه،
تصاویر ذهنی (فلش‌بک)،
احساسات ناگهانی بدون زمینهٔ واضح،
یا واکنش‌های بدنیِ شدید به صدا، بو، لم*س یا نور باشد.​

 

[اقیــانــــــوس]

خاطره، نه در قالب کلمه، بلکه از طریق بدن ظاهر می‌شود.

مثلاً بیماری ممکن است در اثر بوی خاصی دچار تپش قلب، تهوع یا لرزش شود؛ بدون اینکه آگاه باشد چرا.

بعدتر ممکن است متوجه شود که آن بو، همان بویی بوده که هنگام تجربهٔ آزار یا جنگ یا تصادف وجود داشته.​

 

[اقیــانــــــوس]

بازگشت خاطره، گاهی چنان واقعی و زنده است که فرد حس می‌کند دوباره در آن موقعیت قرار گرفته.

در لحظهٔ فلش‌بک، مرز زمان فرو می‌ریزد: گذشته، حال می‌شود.​

 

[اقیــانــــــوس]

این خاطراتِ بازگشته، معمولاً با شرم، انزجار یا وحشت همراه‌اند.

و همین موجب می‌شود که فرد تلاش کند از آن‌ها بگریزد؛ که این ما را به دستهٔ دوم نشانه‌ها می‌رساند: اجتناب.»​