آموزش تمرین | • اتاق شاعران؛ از احساس تا تصویر •
- نویسنده موضوع (SINA)
- تاریخ شروع
خیلی عالی نوشتین. نگاهتون به باران لطیف و شاعرانه هست و تصاویر زیبایی ساختین، به خصوص «دل خاک خندید» و «قصهی عشق را روی پنجره نوشتند» که هر دو تصویرهای زنده و موفقاند.
فقط یه نکتهی کوچک برای تقویت متن: اگه تو نسخههای بعدی کمی تصویر غیرمنتظرهتر یا رفتار انسانی تازه به باران بدین، شعرتون حتی اثرگذارتر میشه. مثلا: باران به چیزی اعتراف کند، یا بخواهد چیزی را قایم کند، یا با کسی گفتوگو کند.
در کل خیلی خوب نوشتین. فقط با یه قدم کوچیک به سمت تازگی و کشف، عالیتر هم میشه.
خیلی خوب پیش رفتین؛ جملهی ناتمامتون «وقتی نگاهت قفل نگاهم شد آنگاه…» دقیقاً روح تمرین رو داره، حس معلق، ناتمام و قابلحدس؛ عالیه
تو تمرین حس کشف هم تصویرهای زیبایی ساختین، مخصوصا «برف از پشت شیشه به کودکهای دوساله لبخند میزد» و «شب دکمههای ستارههایش را با فاصله چید» که تازه و شاعرانه هستن. فقط یه نکتهی کوچیک: چند تصویر پشت سر هم اومده اما ربط احساسی یا معنایی بینشون کمه؛ اگه ۱–۲ تصویر رو نگه دارین و کمی عمیقترشون کنین، اثرگذاریاش خیلی بیشتر میشه. در کل نگاهتون تصویری هست و مسیرتون درسته. کمی تمرکز بیشتر روی «یک کشف مشخص» شعر رو خیلی قویتر میکنه.
عکس خیلی انتخاب خوبی برای تمرین غمه؛ فضایی که ساختین کاملا با حالوهوای تمرین هماهنگه. تضاد سایههای تیره با قرمزی اطراف صورت، یه حس فشار درونی و فروخوردن احساسات رو منتقل میکنه؛ انگار غمی گفته نمیشه، ولی روی صورت نشسته. نگاه مستقیم و بیحرف هم دقیقا همون «نشان دادن بدون توضیح» هست.
دیگه تصویر این طور ساخته شد
انتخاب تصویرتون کاملا به ایدهی تمرین میخورد و نشون میده که به خوبی فهمیدین چطور احساس رو با فضا و تصویر منتقل کنین. عالی بود
زبانتون خیلی زیباست و تصاویرتون پرجزئیات و پرحس شده؛ این کاملا ارزشمنده. تنها نکتهای که باید برای این تمرین دقت کنین اینه که تمرین میخواست «غم» رو بدون نام بردن یا توضیح احساس منتقل کنیم. در چند بخش متن، حس رو مستقیم گفتین «سینهای زخمی»، «تنهایی آسمان»، «چشمانی بیفروغ». اینا بیشتر توضیح هستند تا نشان دادن.
اما جاهایی مثل «فقط موهای سفیدم، به پای من مانده بود» یا «بهمن بر سر زندگیام فرود آمده» تصویرهایی هستن که کار رو عالی انجام میدن؛ اگه روی همین رفتارها و نمادها تمرکز کنین و از نام بردن مستقیم حال و هوای درونی فاصله بگیرین، نتیجه خیلی شاعرانهتر میشه.