محفل ادبی [ حال خود را به نثر بیان کنید ]

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

دلنوشته حال خود را به نثر بیان کنید​

کسی بیاید
ما را دعوت کند به رفتن
به رفتن
از تمام کسانی که رفته اند
و ما هنوز درون آن ها مانده ایم!



| فاطمه ضیاءالدینی |

​

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

باید یک مکانی باشد

هر مکانی

حتی یک مکان خیالی

تا بتوانیم به آنجا برویم

و از نو زاده شده، برگردیم.​

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

این عادتِ احمقانه را دارم که فکر کنم همه چیز بهتر می شود
حتی وقتی تمام شواهد بر چیز دیگری دلالت دارند.
حتی مواقعی که همه چیز بدتر و بدتر و بدتر می شود!

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

اما ما ،
غیر از آرزوهای بزرگ
تقصیری نداشتیم ..


-سیمین دانشور

 

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

تمام دنیا هم که رهات کنه
هنوزم خودتو داری
وَ خودت یعنی همه ی دنیا
اینو هیچ وقت یادت نره
پس خودت اراده کن
و زندگیت رو تغییر بده

 

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

دلم دریایی متلهف است که انسان‌ها مثل ماهی‌های مرده‌ روی آن شناورند و با جنازه‌های خود دریا را به کثافت می‌کشند

 

[Lidiya]

این صبر که من می کنم، افشردن جان است!

 

[قسم همدم]

تلخی قصه آنجاست،
وقتی دلم "آتش" گرفت،
دلش "خنک" شد...!

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

اونجا که نزار قبانی میگه اگر برای تو خیری داشت میماند.اگر دوستدارت بود حرف میزد و اگر مشتاقِ دیدنت بود می آمد.دقیقا همینجاش یه جوابِ بزرگ برای نصفِ سوالامونه...

 

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

حال من مثله تنها درختیه که سالم مونده از طوفان و سیل!

تنها بدون برگ ؛ بدون هیچ سایه ای بر روی زمین!

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

| من به دستای خدا خیره شدم معجزه کرد. ^^ |

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

عادت ، بی‌رحم‌ترین زَهر زندگی‌ست .
زیرا آهسته وارد می‌شود ،
در سکوت ، کم‌کم رشد می‌کند
و از بی‌خبری ما سیراب می‌شود .

و وقتی کشف می‌کنیم که چطور مسموم ِ آن شده‌ایم ،
می‌‌بینیم که هر ذرهٔ بدن‌مان با آن عَجین شده است ..
می‌بینیم که هر حَرکت ما تابعِ شرایط اوست .
و هیچ دارویی هم درمانش نمی‌کند .


اوريانا فالاچى | ?یک مرد

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

آی من!
آی من...
به من بگو،
بگو دستانِ نحیفت را...
به یاری کدام یار داده‌ای!؟
برای بلند شدنت،
از کدام دست یاری جسته‌ای!؟
آی من
به من بگو...
در کدامِ تاریخِ جغرافیای جهان
جامانده‌ای؟
آی من...
دستت را به من بده...
آی من
دستم را یاری بده...
آی من
بازآ..
بازآ به من...آی من!
آی من...
به من بگو،
بگو دستانِ نحیفت را...
به یاری کدام یار داده‌ای!؟
برای بلند شدنت،
از کدام دست یاری جسته‌ای!؟
آی من
به من بگو...
در کدامِ تاریخِ جغرافیای جهان
جامانده‌ای؟
آی من...
دستت را به من بده...
آی من
دستم را یاری بده...
آی من
بازآ..
بازآ به من...

 

[قسم همدم]

نفسش سخت گرفته‌ست،
سفت به آغو*ش بکش،
این منِ خسته ی رنجورِ به هم ریخته را...

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

و اندوه؛ آدمی را با سایه بزرگ تری نشان میدهد.

 

[MonjiMonji عضو تأیید شده است.]

از پنجره بوی سوختگی می‌آید؛

انگار همین حوالی

یک نفر تمام گذشته‌اش را آتش زده...

جنگلی را سوزانده

که یک درخت را فراموش کند...

 

[هیوم]

هزاران درد در این دل ریشه دوانده.
کجاست مرحمی برایش؟
مرحمی نخواستیم. نمکی بر زخم نباشید کافیست!

 

[Lidiya]

با آن که می خزد،
از پروازت نگو...! ​

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

آدمها مي آيند خودشان را نشان ميدهند اصرار ميکنند براي اثبات بودنشان و ماندنشان اصرار ميکنند که تو نيز باشي همراهشان همان آدمها، وقتي که پذيرفتي بودنشان را وقتي که باورشان کردي به سادگي ميروند و تو ميماني با باوري که ...

-ایلهان برک

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

یک‌بار هم هوشنگ ابتهاج در مصاحبه‌ای ‌گفت :

"اصلا کسی دنبال آدم نمی‌گردد"
هَمه ما این‌طوریم ..
آدم‌ها غریب و بی‌پناه مانده‌اند ،
دارند در خودشان می‌پوسند .