شعر اشعار نیم بیتی

ما به آن گل از وفای خویشتن دل بسته ایم
 
دردمند عشق را دارو بجز دیدار نیست
 
هر که آمد اندکی ما را پریشان کرد و رفت

بیدل دهلوی
 
مهربانی خوشتر است، آزار و محنت تا به کِی؟!
 
در فراقت دل ازین سوخته تر نتوان داشت
 
ای جفاهای تو خوشتر ز وفای دگران
 
عقب
بالا پایین