نظارت همراه رمان زخمه‌ی خلقان | ناظر: Azaliya

[Leila Moradii]

سلام گلم چک شد فقط کلماتی که آخرش این‌جوری ضمیر داره نیم‌فاصله می‌گیره مثل
خندهشان️ خنده‌شان️
ميانشان️ میان‌شان️

خسته نباشی قشنگم
آره، برای خنده و کلماتی که آخرش ه میاد درسته؛ اما یه واژه‌هایی با نیم‌فاصله رواج نداره، مثل گل‌های‌شان، درخت‌شان، دل‌های‌شان،
این‌جور کلمات پیوسته باشن قابل فهم‌تره

 

[Leila Moradii]

سه پارت فرستاده شد

درحال پیشرفت نوشته در موضوع '[رمان زخمه‌ی خُلقان] اثر «لیلا مرادی کاربر انجمن کافه نویسندگان»'

8/10/25

***
درون پستوی آشپزخانه، دگر عطر خوش و لذید غذا نمی‌پیچید. رخسار کدر و بی‌حالش، در قاب شیشه‌ای مقابل ناگفته‌ها را عیان می‌ساختند. صدای جیغ آشنای لاستیک‌های اتومبیلی، باعث شد که از جلوی آینه کنار رود و به پا خیزد. پشت پنجره ایستاد و پرده را کنار زد. این‌ نقطه به حیاط دید بیشتری داشت. مثل شب‌های گذشته باز دیر به خانه برگشته‌ بود. دلش می‌خواست به طبل بی‌عاری بکوبد و بگوید هر چه باداباد؛ اما نمی‌‌فهمید چرا نمی‌توانست بی‌خیال بماند. در ظلمت وهم‌آور بیرون، نگاهش به سایه‌ی قامتی افتاد که سست و فرو‌ ریخته‌ از اتومبیلش پیاده شد. باد از پنجره‌ی نیمه‌باز، پرده را تکان داد‌. شمع روی میز به یک‌باره...

• Leila Moradii

• 

 

[Leila Moradii]

سه پارت

درحال پیشرفت نوشته در موضوع '[رمان زخمه‌ی خُلقان] اثر «لیلا مرادی کاربر انجمن کافه نویسندگان»'

8/11/25

***
نبض متلاطمش، مدام خود را به چهار دیواری قلب رنجورش می‌کوبید. میان شمشادها قدم برداشت. روی سطح خیس و لغزنده‌ی زیر پایش، با احتیاط راه می‌رفت. دو سوی یقه‌ سوئیشرت قرمزش را به‌ هم نزدیک کرد تا سرما نتواند راه نفوذی پیدا کند. زیر سایه‌بان درخت هلو ایستاد و به خطوط چمنی میان کاشی‌های سفید خیره شد. آفتاب صبح‌گاهی از میان برگ‌های شبنم خورده می‌تابید. دگر مثل روزهای قبل، بوی خاک نم گرفته شامه‌اش را نوازش نمی‌داد. وقتی که فاطمه با گریه از امیرعلی برایش گفت، قلبش مالامال از غم شد. شک نداشت که کار خودش است؛ بالاخره زهرش را ریخت. نمی‌توانست خشم و نفرت خود را در سینه پنهان کند. غوغایی در درونش بود...

• Leila Moradii

• 

 

[Azaliya]

سه پارت

درحال پیشرفت نوشته در موضوع '[رمان زخمه‌ی خُلقان] اثر «لیلا مرادی کاربر انجمن کافه نویسندگان»'

8/11/25

***
نبض متلاطمش، مدام خود را به چهار دیواری قلب رنجورش می‌کوبید. میان شمشادها قدم برداشت. روی سطح خیس و لغزنده‌ی زیر پایش، با احتیاط راه می‌رفت. دو سوی یقه‌ سوئیشرت قرمزش را به‌ هم نزدیک کرد تا سرما نتواند راه نفوذی پیدا کند. زیر سایه‌بان درخت هلو ایستاد و به خطوط چمنی میان کاشی‌های سفید خیره شد. آفتاب صبح‌گاهی از میان برگ‌های شبنم خورده می‌تابید. دگر مثل روزهای قبل، بوی خاک نم گرفته شامه‌اش را نوازش نمی‌داد. وقتی که فاطمه با گریه از امیرعلی برایش گفت، قلبش مالامال از غم شد. شک نداشت که کار خودش است؛ بالاخره زهرش را ریخت. نمی‌توانست خشم و نفرت خود را در سینه پنهان کند. غوغایی در درونش بود...

• Leila Moradii

• 

سلام عزیزم چک شد
همچون️ هم‌چون️

 

[Leila Moradii]

خداقوت قشنگم
دو پارت ارسال شد

درحال پیشرفت نوشته در موضوع '[رمان زخمه‌ی خُلقان] اثر «لیلا مرادی کاربر انجمن کافه نویسندگان»'

8/14/25

شوکه شد. هیچ فکر نمی‌کرد پدرش تا این حد از همه‌ چیز باخبر باشد. چیزی نگفت که سری از روی تأسف برایش تکان داد و چرخید.
- با خودم میگم چه خبطی کردم؟ کدوم نون حرومی سر سفره آوردم که تو این‌ جوری قاطی کثافت‌کاری شدی؟ گفتم زن می‌گیری، دست از این کارهات برمی‌داری. تا خودت رو اصلاح نکنی، دیگه یه قدم هم برنمی‌دارم.
مثل اینکه اشتباه برداشت می‌کرد؛ پدرش قرار نبود این‌‌ دفعه پشتش باشد. عزم رفتن کرد. نزدیکی‌های درب بود که صدایش باعث شد متوقف شود.
- کجا؟ هنوز حرفم تموم نشده.
دستش روی دستگیره‌ی فلزی ثابت ماند. به طرفش برگشت و نیشخند زد.
- از من توقع کسی رو نداشته باشین که نیستم! خودم یه جور مشکلم رو حل...

• Leila Moradii

• 

 

[Leila Moradii]

سلام عزیز دلم
۳ پارت ارسال شد.

درحال پیشرفت نوشته در موضوع '[رمان زخمه‌ی خُلقان] اثر «لیلا مرادی کاربر انجمن کافه نویسندگان»'

8/16/25

***
از پنجره‌ی کوچک آشپزخانه به تگرگ‌های درشتی که از آسمان، روی کاشی‌های سفید نقش‌دار حیاط‌شان فرود می‌آمد خیره شد. چنین بارانی در تابستان بی‌سابقه بود. صدای زنگ خانه او را از خیالات خاکستری‌اش‌ بیر‌ون کشید. خانم‌ جون بود که پرسید:
- کی اومده توی این طوفان؟
طلعت‌ خانم دکمه آیفون را زد و سری از روی اندوه تکان داد.
- پسره از کار و زندگی افتاده.
رنگ از رخ ماه‌بانو پرید. چشم دیدنش را نداشت. نکبت! هر بار هم با یک کادو از راه می‌رسید. پاهای گریزش به راه افتادند. فاطمه که تازه از دستشویی بیرون آمده‌ بود، با دیدن قیافه‌‌ی سرخ و گر گرفته‌اش، ابروهای بند انداخته‌اش بالا رفتند:
- چیزی شده ماه‌بانو؟...

• Leila Moradii

• 

 

[Leila Moradii]

چهار پارت ارسال شد گلی
در مجموع ۹ پارت چک نشده

درحال پیشرفت نوشته در موضوع '[رمان زخمه‌ی خُلقان] اثر «لیلا مرادی کاربر انجمن کافه نویسندگان»'

8/17/25

***
تکه‌ی آخر جمله، در مغزش اکو شد. هنوز چهره‌ی افسون‌گر آن دختر پیش چشمانش رژه می‌رفت. پازل‌ها یکی‌یکی سرجایش قرار می‌گرفتند. اشک‌هایش بی هیچ مانعی روی صورتش سر خورند. برای مرگ هم‌جنسش غصه خورد، برای کسی که بی‌رحمانه زیر دست روزگار له شد. پلک‌های خیسش از هم باز شدند و سعی کرد آن بعد از ظهر نفرینی را از یاد ببرد؛ کاش که بشود، کاش! حسام از این حال دخترک برآشفت. سعی کرد آرامش کند؛ صورتش را با دستانش قاب گرفت. ماه‌بانو با غضب مشت به سینه‌اش کوبید و پرخاش کرد:
- ولم کن عوضی! تو گولش زدی. معلوم نیست چند نفر مثل اون دختر رو بدبخت... ‌.
سعی کرد عصبی نشود. چه چیزی باعث میشد که تا این حد جلویش...

• Leila Moradii

• 

 

[Azaliya]

چهار پارت ارسال شد گلی
در مجموع ۹ پارت چک نشده

درحال پیشرفت نوشته در موضوع '[رمان زخمه‌ی خُلقان] اثر «لیلا مرادی کاربر انجمن کافه نویسندگان»'

8/17/25

***
تکه‌ی آخر جمله، در مغزش اکو شد. هنوز چهره‌ی افسون‌گر آن دختر پیش چشمانش رژه می‌رفت. پازل‌ها یکی‌یکی سرجایش قرار می‌گرفتند. اشک‌هایش بی هیچ مانعی روی صورتش سر خورند. برای مرگ هم‌جنسش غصه خورد، برای کسی که بی‌رحمانه زیر دست روزگار له شد. پلک‌های خیسش از هم باز شدند و سعی کرد آن بعد از ظهر نفرینی را از یاد ببرد؛ کاش که بشود، کاش! حسام از این حال دخترک برآشفت. سعی کرد آرامش کند؛ صورتش را با دستانش قاب گرفت. ماه‌بانو با غضب مشت به سینه‌اش کوبید و پرخاش کرد:
- ولم کن عوضی! تو گولش زدی. معلوم نیست چند نفر مثل اون دختر رو بدبخت... ‌.
سعی کرد عصبی نشود. چه چیزی باعث میشد که تا این حد جلویش...

• Leila Moradii

• 

سلام گلم همه پارت‌ها چک شد
می‌گم️ میگم ️
نمی‌گم ️نمیگم️
فعل هایی که بعد نیم‌فاصله دو حرف میمونه نین فاصله دیگه نمیگیره
ببخشید بابت تاخیر من مرخصی بودم نتونستم چک کنم

 

[Leila Moradii]

باشه گلم موردی نداره
دو پارت فرستاده شد.

درحال پیشرفت نوشته در موضوع '[رمان زخمه‌ی خُلقان] اثر «لیلا مرادی کاربر انجمن کافه نویسندگان»'

یکشنبه ساعت 12:15

برزخی نگاهش کرد. کافی بود حرف بزند و آن‌ وقت سقف را روی سرش خراب می‌کرد. راهش را به سمت راهروی باریک و کوتاهی که چسبیده به آشپزخانه قرار داشت کج کرد. حسام هم هر جا که می‌رفت، مثل جوجه‌ اردک دنبالش می‌آمد.
- زنگ می‌زنم خدماتی دوتا کارگر بیارن، خونه مثل روز اولش میشه.
با ورود به اتاق‌ خواب، بوی دود راه نفسش را بست. جلوی بینی‌اش را گرفت و اول از همه درب تراس را باز کرد. شمعدانی‌ و مریم‌ گلی‌های قشنگش مثل دل او خشک و پژمرده شده‌ بودند. در این آشفته‌ بازار دوست داشت یک گوشه بنشیند و زارزار گریه کند. حسام تکیه به چهارچوب فلزی داد و در سکوت تماشایش کرد. ماه‌بانو عجیب دوست داشت آب‌پاش سبز...

• Leila Moradii

•