شعر •| شعری که بر دلت نشست |•

[Lady_katayun]

گه مایل دنیایم و گه طالب عقبا
انداخت خیالت زکجایم به کجاها
بیدل دهلوی

 

[Lady_katayun]

جاده بهانه است مقصود چشم توست
من راهی توام ای مقصد درست
علیرضا آذر

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

زَخـم یـعنـی کـه بمیـرد گُـل خـندان لـبـت
از حـیـایـت نتـوانـی خـم ابـرو بـکـنـی . . .

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

روزها رفتند و من دیگر
خود نمی دانم کدامینم

آن من سر سخت مغرورم
یا من مغلوب دیرینم ؟

#فروغ_فرخزاد

 

[یمنایمنا عضو تأیید شده است.]

ساقیا جام می‌ام ده که نگارنده‌ی غیب
نیست معلوم که در پرده‌ی اسرار چه کرد​

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

گفته بودی که چرا محو تماشای منی؟
آنچنان مات که یکدم مژه بر هم نزنی

مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود
ناز چشم تو به قدر مژه برهم زدنی...

#فریدون_مشیری

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

مدعی خواست که از بیخ کَنَد ریشه ما
غافل از آن که خدا هست در اندیشه ما

-حضرت مولانا

 

[هویار]

شده دلتنگ شوی غم به جهانت برسد؟
گره‌ات کور شود غم به روانت برسد؟

 

[S o l o]

بیکسانیم ،
گذری بسر ما که کند ؟

 

[هویار]

گفته بودم بی تو میمیرم ولی این بار نه
گفته بودی عاشقم هستی ولی انگار نه

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

خفته بوديم و شعاع آفتاب

بر سراپامان به نرمی می‌خزيد

روی کاشی‌های ايوان دست نور

سايه‌هامان را شتابان می‌کشيد

موج رنگين افق پايان نداشت

آسمان از عطر روز آکنده بود

گرد ما گویی حرير ابرها

پرده‌ ای نيلوفری افکنده بود

دوستت دارم خموش و خسته جان

باز هم لغزيد بر ل*ب‌ های من

ليک گویی در سکوت نيم‌ روز

گم شد از بی‌ حاصلی آوای من


+فروغ فرخزاد

 

[هویار]

باز نگاه او به رخش افتاد اما...وای!
دید
رخش زیبا، رخش غیرتمند
رخش بی مانند
با هزارش یاد بود خوب خوابیده است
آن چنان که راستی گویی
آن هزاران یادبود خوب را در خواب می‌دیده است…

اخوان ثالث

 

[!!AMINKHAN!!]

گرچه مسجد را گروهی با تجمل ساختند
اهل دل میخانه را هم با توکل ساختند

عشق جانکاه است یا جان‌بخش؟ حالا هرچه هست
عشق‌بازان بینِ مرگ و زندگی پل ساختند

سقف آگاهی ستونی جز "فراموشی" نداشت
این بنا را خشت بر خشت از تغافل ساختند

بی‌سبب مهمان‌نواز مجلس ماتم نبود
این "گلابِ تلخ" را از "گریه‌ی گل" ساختند

روز خلقت در گِل ما شوق دیدار تو بود
از همان آغاز ما را کم‌تحمل ساختند

 

[!!AMINKHAN!!]

هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد

هم رونق زمان شما نیز بگذرد

وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب

بر دولت آشیان شما نیز بگذرد

باد خزان نکبت ایام ناگهان

بر باغ و بوستان شما نیز بگذرد

آب اجل که هست گلوگیر خاص و عام

بر حلق و بر دهان شما نیز بگذرد

ای تیغتان چو نیزه برای ستم دراز

این تیزی سنان شما نیز بگذرد

چون داد عادلان به جهان در بقا نکرد

بیداد ظالمان شما نیز بگذرد

در مملکت چو غرش شیران گذشت و رفت

این عوعو سگان شما نیز بگذرد

آن کس که اسب داشت غبارش فرو نشست

گرد سم خران شما نیز بگذرد

بادی که در زمانه بسی شمعها بکشت

هم بر چراغدان شما نیز بگذرد

زین کاروانسرای بسی کاروان گذشت

ناچار کاروان شما نیز بگذرد

ای مفتخر به طالع مسعود خویشتن

تأثیر اختران شما نیز بگذرد

این نوبت از کسان به شما ناکسان رسید

نوبت ز ناکسان شما نیز بگذرد

بیش از دو روز بود از آن دگر کسان

بعد از دو روز از آن شما نیز بگذرد

بر تیر جورتان ز تحمل سپر کنیم

تا سختی کمان شما نیز بگذرد

در باغ دولت دگران بود مدتی

این گل، ز گلستان شما نیز بگذرد

آبی‌ست ایستاده درین خانه مال و جاه

این آب ناروان شما نیز بگذرد

ای تو رمه سپرده به چوپان گرگ طبع

این گرگی شبان شما نیز بگذرد

پیل فنا که شاه بقا مات حکم اوست

هم بر پیادگان شما نیز بگذرد

 

[!!AMINKHAN!!]

شبِ دلسردی ما را تب فردایی هست
در اجاق دلمان ذره ی گرمایی هست

خون به دل خنده به ل*ب مثل اناریم هنوز
در ترک خوردن ما نیز مزایایی هست

مثل یک پسته ی ل*ب بسته، دلی پر داریم
چه سخن ها که نهان در دل چون مایی هست

به کجا کوچ کند کهنه درختِ دلمان
ریشه اش غیر همین خاک مگر جایی هست

هرچه هم سلطنت شب به درازا بکشد
سلطه ی نور پس از هر شب یلدایی هست...

 

[!!AMINKHAN!!]

هر که را دور کنی دور و برت می آید
از محبت چه بلاها به سرت می آید
بنشینی دم در کوچه قرق خواهد شد
بروی جمعیتی پشت سرت می آید
تا که در دسترسی از تو همه بی خبرند
تا کمی دور شوی هی خبرت می آید
دل به مجنون شدن خویش در آیینه نبند
صبر کن ، عاشق دیوانه ترت می آید
من آشفته به پای تو می افتم اما
موی آشفته فقط تا کمرت می آید
خون من ریخت نیفتاد ولی گردن تو
گردن من به مصاف تبرت می آید
روز محشر هم اگر سوی جهنم بروی
یک نفر ضجه زنان پشت سرت می آید

 

[Farzane]

به هر غمی که رسد از تو خاطرم شاد است
که بندهٔ تو ز بند کدورت آزاد است

چگونه پیش تو ناید پری به شاگردی
که مو به موی تو در علم غمزه استاد است

ز سیل حادثه غم نیست میگساران را
که آستانه میخانه سخت بنیاد است

غم زمانه مرا سخت در میانه گرفت
بیا فدای تو ساقی که وقت امداد است

دلی که هیچ فسونگر نکرد تسخیرش
کنون مسخر افسون آن پری‌زاد است

هوای سرو بلندی فتاده بر سر من
که سایه‌اش به سر هیچکس نیفتاده است

+ فروغی بسطامی

 

[نازلـینازلـی عضو تأیید شده است.]

-گُفتَند که جَبر می‌کُنَد یار
گُفتیم که اِختیار دارَد ...

 

[maryam_Hoseyni]

شاه نشین چشم من
تکیه گهِ خیال توست...

 

[آیکان]

به یادم هست گیسوی رها در باد،
چون ابریشم رها، می‌رقصید آزاد.

صدای نرم و نازت، چون نغمه‌ی بهار،
چرا حالا شده است، این‌گونه زهرِ مار.
- محمدیاسین نصرتی​