شعر •| شعری که بر دلت نشست |•

[FarzaneFarzane عضو تأیید شده است.]

در هر گذر که باشم و بینی مرا ز دور
نزدیک من رسیّ و نبینیّ و بگذری

داری نظر به حال همه از ره کَرَم
اما نظر به حال هلالی ، ستمگری

 

[سمانه]

هرگزوجودحاضرغایب شنیده ای
من درمیان جمع ودلم جای دیگراست​

 

[!!AMINKHAN!!]

برای مرگ گنجشکان همیشه سنگ ها مفتند
کجایی باغ شادی را سران بیکسی رُفتند

ابد راه عدم را پیش میگیرد بدون عشق
حکیمان ازل این نکته را در گوش ما گفتند

به ظلم آغشته و صد رنگ و ل*ب پَر، مردم دنیا
شبیه کوزه های عهد دقیانوس جیرفتند

همه باهم ولی در حسرت آنکس که می باید
همه محکوم تنهایی، همه حتی اگر جفتند

تمام این جهان غیر از توهم نیست ای مردم
خدا بذر خلایق را به خاک انداخت ،نشکفتند

 

[!!AMINKHAN!!]

گر سینه شود تنگ ، خدا با ما هست
گر پای شود لنگ ، خدا با ما هست

دل را به حریمِ عشق بسپار و برو
فرسنگ به فرسنگ ... خدا با ما هست

 

[!!AMINKHAN!!]

اگر چرخ وجود من از این گردش فرو ماند
بگرداند مرا آنکس که گردون را بچرخاند ...

 

[MelicaMelica عضو تأیید شده است.]

ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال
مرغ زیرک چون بدام افتد تحمل بایدش​

 

[!!AMINKHAN!!]

در غیرِ ضرور از "زبان" حرف مکش

یک نقطه اضافه تر "زیان" میگردد

 

[!!AMINKHAN!!]

من کشوری نبوده‌ام، ایجاد کن مرا
در مرز من بیا، برو، آباد کن مرا

من مجمع‌الجزایر تنهایی و غمم
پهلو بگیر پهلوی من، شاد کن مرا

از من که شاخه‌های درختی شکسته‌ام
قایق بساز، از خودم آزاد کن مرا

بگذار با تو بگذرم از ساحل سکوت
دور از همه همه همه فریاد کن مرا

در جای‌جای خاک تنم ردّ پای توست
گاهی تو هم به نام وطن یاد کن مرا ...

 

[مرهم]

بیداری ام چه دانی
ای خفته ای که شب ها
ننشسته ای به حسرت
نشمرده ای ستاره ...
: )

 

[اراد]

گر شکند دل مرا، جان بدهم به دل شکن
گر زِ سَرَم کُلَه بَرَد، من زِ میانْ کمر بَرَم

اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کُنم؟
اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر بَرَم؟