در حال ویرایش دلنوشته مادر جان | سارا مرتضوی

[سارا مرتضوی]

۹

میگن بوی محرم میاد؟
محرم مگه بو داره؟ بوش چیه؟
تلخ یا شیرین؟
گرم یا سرد؟
به نظرم محرم صدا داره...
صدای تبل و زنجیر...
صدای آه و اشک و گریه...
صدای شکستن دل...
اما برای من.‌‌‌‌..
محرم صدای عشق می‌ده...
صدای گریه‌ی حسینم که محرمی کرد تا آخر عمرم قلبمو... .
یا حسین، مراقب حسینم باش که نامتو روش گذاشتم تا عشقت تو قلبش مهر و موم بشه.

 

[سارا مرتضوی]

۱۰

نگاهت که می‌کنم، حظ می‌برم و شکر می‌کنم از بودنت در کنارم، با تمام شیطنت‌هایت، با تمام کنجکاوی‌هایت مادر جان.
برای من تو مثل فرشته‌ای، یک فرشته که از آسمان آمد و نجات داد دوران روزمرگی را.

 

[سارا مرتضوی]

۱۱

می‌گفتن بچه زود بزرگ می‌شود؛ اما من می‌گویم، این زمان است که با سرعت در گذر است و سختی‌ها و مشکلات و بدوبدوها نمی‌گذارد بزرگ‌شدنت را ببینم.

 

[سارا مرتضوی]

۱۲

قربان انرژی‌ات مادر جان!
مردها از سینه‌خیز رفتن در سربازی شاکی‌اند؛ اما تو چنان وجب به وجب خانه را سینه‌خیز می‌روی که من فکر می‌کنم کار بس راحت و آسان است.

 

[سارا مرتضوی]

۱۳

این‌گونه که بی‌حال روی تخت افتاده‌ای و به من نگاه می‌کنی، دلم ریش‌ریش می‌شود، چه شده مادر جان؟
ای کاش زبانت برای من قابل فهم بود، آن‌وقت پیچیدن‌هایت برایم معنی می‌شد.

 

[سارا مرتضوی]

۱۴

مادر جان! ریش‌ریش شد دلم وقتی درد داری و من نمی‌فهمم. بخواب عروسکم، سپس جسمت التیام میابد.

 

[سارا مرتضوی]

۱۵

در پنج ماه اول زندگی نوزاد نمی‌داند که مادرش یک انسان دیگر است ولی مادر جان!
مادرت تا آخر عمر با تو، در کنار تو و همراه توست.

 

[سارا مرتضوی]

۱۶

روزی در سن چهار سالگی همراه مادرم در روضه امام حسین (ع) بودم.
دختر تپلویی پیش چشم من نشسته بود و مادرش لقمه‌لقمه در دهانش می‌گذاشت.
آن روز مادرم دلش شکست...
من که تجربه‌ی اول او بودم با حسرت و با شکم گشنه به آن دختر نگاه می‌کردم و مادرم دلش برای دردانه‌اش سوخت.
آری مادر جان!
این خاطره‌ی غم‌انگیز مادر بزرگت به من آموخت که همیشه برای تو خوراکی و وسیله‌ی بازی به همراه داشته باشم آن‌قدر که هم تو سرگرم باشی و هم اگر بچه‌ی دیگری اطرافت باشد سرگرم و سیر شود تا دلی نشکند.

 

[سارا مرتضوی]

۱۷

قربان صدایت مادر جان!
چه همنوایی می‌کنی با جمعیتی یا صاحب‌الزمان گویان دست به آسمان برده‌اند.

 

[سارا مرتضوی]

۱۸

ساعت سه صبح انقدر تکون‌تکون خوردی که مادرت رو راهی بیمارستان کردی.
پدرت گفت: نامش را بگذاریم علی اما من گفتم، پسرم داره در سحرگاه محرم بدنیا میاد.
نامت رو مادرت گذاشت حسین مادر جان.
یا حسین! ای یاورِ بی‌یاور، پسرم رو بهت سپردم.