مطالب جالب اثر ماندلا

[M I R A S]

در مرکز فعالیت‌های سِرن، شتاب‌دهنده‌ی بزرگ هادرونی (Large Hadron Collider) قرار دارد؛ ماشینی عظیم که در سال ۲۰۰۸ راه‌اندازی شد و به‌عنوان قدرتمندترین شتاب‌دهنده‌ی ذرات در جهان شناخته می‌شود. این دستگاه، ذرات بنیادی مانند پروتون‌ها را با سرعتی نزدیک به نور در مسیری دایره‌ای حرکت می‌دهد.

 

[M I R A S]

این ذرات پس از برخورد با یکدیگر، شرایطی را مشابه لحظات ابتدایی شکل‌گیری جهان بازسازی می‌کنند. هدف اصلی این آزمایش‌ها، شناخت عمیق‌ِ ساختار بنیادین ماده و نیروهای اساسی طبیعت است. کشف ذره‌ی هیگز در سال ۲۰۱۲، یکی از مهم‌ترین و مشهورترین نتایج همین پژوهش‌ها به‌شمار می‌رود.

 

[M I R A S]

بااین‌حال، در فضای مجازی و به‌ویژه در شبکه‌هایی مانند تیک‌تاک، برخی کاربران مدعی شدند که آزمایش‌های سِرن باعث باز شدن دروازه‌هایی به جهان‌های موازی شده‌اند. به‌گفته‌ی این افراد، فعالیت‌های مرکز سرن شاید تغییراتی در حافظه‌ی جمعی یا حتی در ساختار کلی واقعیت ایجاد کرده باشد. کاربری به‌عنوان افشاگر، با انتشار ویدیو‌هایی، ادعا کرد سِرن با باز کردن بُعدهای دیگر، باعث اختلال در حافظه و حتی تغییرات اقلیمی شده است.

 

[M I R A S]

این ادعاها به‌سرعت در فضای اینترنت گسترش یافتند و توجه گسترده‌ای را به خود جلب کردند. بااین‌حال، دانشمندان سرن و جامعه‌ی علمی این ادعاها را شایعه‌های بی‌اساس می‌دانند و هیچ مدرک معتبری برای آن‌ها وجود ندارد.

 

[M I R A S]

با داغ شدن دوباره‌ی این بحث‌ها پس از راه‌اندازی مجدد شتاب‌دهنده در سال ۲۰۲۲، برخی نظریه‌پردازان توطئه مدعی شدند که سرن احتمالاً دریچه‌ای به یک جهان موازی گشوده است. در واکنش، دانشمندانی مانند دکتر کلر نِلیس از مرکز سرن، با عموم مردم به گفت‌وگو پرداختند. او هشدار داد که گسترش این شایعات به‌دلیل کمبود ارتباط علمی مؤثر است، زیرا بسیاری از مردم اطلاعاتشان را از منابع نامعتبر فضای مجازی دریافت می‌کنند.

 

[M I R A S]

در نهایت، اگرچه این نظریه‌ها جذاب هستند، تاکنون هیچ مدرک علمی معتبری مبنی بر آنکه سرن باعث ایجاد جهان‌های موازی یا تغییر در واقعیت شده باشد، پیدا نشده است. بااین‌حال، شتاب‌دهنده و پژوهش‌های پیچیده‌ای که در آن انجام می‌شوند، مرز میان علم و تخیل را آنقدر به هم نزدیک کرده‌اند که گاهی تشخیص واقعیت از خیال، آسان نیست.

 

[M I R A S]

جهان در یک شبیه‌سازی؛ از غار افلاطون تا اثر ماندلا​

البته همه درگیر سناریوی عجیب جهان‌های موازی یا آزمایش‌های هسته‌ای نیستند. برخی نگاه کاملاً متفاوتی دارند. نگاهی که نه از فیزیک کوانتوم، بلکه از دل فناوری و فلسفه‌ی مدرن شکل گرفته است. آن‌ها بر این باورند که واقعیتی که در آن زندگی می‌کنیم، چیزی جز یک شبیه‌سازی پیشرفته‌ی کامپیوتری نیست. به‌ بیان ساده‌تر: شاید همین حالا درون یک ماتریکس زندگی می‌کنیم.

 

[M I R A S]

براساس این ایده، اگر برنامه‌نویسان شبیه‌سازی واقعیت را تغییر دهند، خاطرات ما ممکن است با واقعیت جدید همخوانی نداشته باشد و این می‌تواند اثر ماندلا را توضیح دهد.
این ایده که جهان، یک شبیه‌سازی ساختگی است، در سال ۲۰۰۳ توسط فیلسوف برجسته، نیک باستروم، در قالب مقاله‌ای علمی با عنوان Simulation Argument مطرح شد. او استدلال کرد که اگر تمدن‌های پیشرفته‌ای وجود داشته باشند که بتوانند شبیه‌سازی‌هایی با دقت بسیار بالا تولید کنند، احتمال اینکه ما خودمان در یکی از همین شبیه‌سازی‌ها باشیم، بسیار زیاد خواهد بود.

 

[M I R A S]

البته ایده‌ی شبیه‌سازی قدمتی بسیار بیشتر از نظریه‌های مدرن دارد، از افسانه‌ی غار افلاطون تا رؤیای پروانه‌ایِ فیلسوف چینی، ژوانگ‌ژو، همه‌ی این روایت‌ها یک پرسش بنیادین را مطرح می‌کنند: آیا آنچه می‌بینیم، واقعاً واقعیت دارد؟

 

[M I R A S]

فیلم مشهور ماتریکس (The Matrix) که در سال ۱۹۹۹ اکران شد، ایده‌ی شبیه‌سازی را در قالب داستانی دراماتیک و تأثیرگذار به تصویر کشید و باعث شد این مفهوم برای نخستین‌بار به شکل گسترده‌ای در میان مخاطبان عمومی شناخته شود؛ اما آنچه در اینجا برای ما جذاب است، ارتباط احتمالی این نظریه با اثر ماندلا است.