شعر °اشعار تک بیتی°

با دوتا مصرعِ کوتاه به اندازه ی عشق
ساختم بیتی و الحق چه پناهی دارم
 
دوره ی سعدی و حافظ صحبت از زلفِ تو بود
نوبت دوران من شد روسری سر کرده ای..
 
مشکل از سبک عراقی و خراسانی نیست
همه با قافیه ی عشق مصیبت دارند
 
ما اسیر غم و اصلا غم ما نیست تو را
با اسیر غم خود رحم چرا نیست تو را
 
بیدلان، آسایشِ جان می‌فروشند و به عَجز
مایهٔ تشویش از آن زلفِ مُشَوَّش می‌خَرَند...
 
  • Like
واکنش‌ها[ی پسندها]: Farzane
سرِ مویی کسی هرگز پریشانم نکرد اما
ببین حالا چه آسان با سرِ مویی گرفتارم
 
عقب
بالا پایین