تو ایران بیشتر نویسنده‌های رمان، به‌خصوص تو ژانر عاشقانه و اجتماعی، دختر هستن. دلیلش هم اینه که خیلی از دخترها از بچگی عادت دارن دلنوشته و خاطره بنویسن و همین باعث میشه کم‌کم به رمان‌نویسی علاقه‌مند بشن. از طرف دیگه، بیشتر کسایی که رمان می‌خونن خودشون دخترن، پس نویسنده‌ها راحت‌تر می‌تونن با مخاطبشون ارتباط برقرار کنن. ژانرای پرطرفداری مثل عاشقانه و داستان‌های اجتماعی هم بیشتر به سبک و نگاه دخترا میاد. علاوه بر این، شبکه‌های اجتماعی و انجمن‌های اینترنتی فرصت خوبی بهشون دادن که بدون محدودیت شروع کنن و دیده بشن. پسرا هم بیشتر سمت موضوعای سنگین مثل تاریخ، فلسفه یا داستانای جدی میرن، واسه همین تو این ژانرها کمتر دیده میشن. خلاصه اینکه هم نویسنده‌ها و هم مخاطب‌ها بیشتر دخترن، واسه همین حضورشون تو رمان‌نویسی پررنگ‌تره.
