دلنوشته‌ی پژواک دریغ| به قلم ریپر

در زیرِ پلِ خاطرات، آبی زلال و آرام جریان دارد؛ آبی که نمی‌تواند تصویرِمان را به درستی منعکس کند، بارها خم می‌شویم و فقط تنها موج‌هایی کوچک که چهره‌‌هایمان را در هم می‌شکنند میبینیم، این عدمِ وضوح بر حقیقتِ وجودمان سایه افکنده است.​
 
ما کالبدهایی بودیم که در انتظارِ روحی هستیم که از مسیرِ اصلی منحرف شده‌است. تلاش‌هایمان برایِ حرکت، تنها جابه‌جا شدنِ خاکسترِ امکاناتِ گذشته است. این بدن، اکنون محفظه‌ای است برایِ هوایی که باید می‌بود اما نیست.​
 
ما معمارانِ مهتابی هستیم که تنها در شب‌هایِ بدونِ ابر، سایه‌اش بر زمین می‌افتد؛ حضوری موقت و شکننده و ما زیرِ نورِ آن لحظاتِ کوتاه، به عظمتِ نبودِ دائمِ آن پی می‌بریم.​
 
پروانه‌هایی که از پیله‌یِ سرنوشت خارج می‌شوند اغلب بال‌هایی با رنگ‌هایِ اشتباه دارند؛ رنگ‌هایی که با گل‌هایِ این فصل مطابقت ندارند. بی‌نظمیِ رنگ‌ها، جهان را به مکانی ناهمگون تبدیل کرده است.​
 
جاده‌ای که انتخاب کردیم به یک دایره‌یِ بسته ختم می‌شود؛ دایره‌ای با خطوطِ نامرئی که تنها با نگاهی بیرونی قابل تشخیص است. ما در این دورِ تسلسل به دنبالِ نقطه‌یِ خروجی هستیم که وجود ندارد.​
 
ما در تله‌یِ زیباییِ کمالِ دست‌نیافتنی گرفتار شده‌ایم؛ زیبایی‌ای که هرگز نباید به دست می‌آمد تا همچنان در اوجِ تصور باقی بماند. ما به میلِ خود، زیباییِ مطلق را در حوزه‌یِ محال تعریف کردیم.​
 
ساعتِ شنیِ زندگی، اکنون با سرعتِ بیشتری سقوط می‌کند اما دانه‌هایِ آن، دیگر شن نیستند؛ بلکه قطعاتِ کوچکِ آینه‌هایی هستند که درهم شکسته‌اند. چرخش‌ها منظره‌ای جدید از فروپاشیِ خودمان را به نمایش می‌گذارد.​
 
هر موقع که می‌خواهیم سخن بگوییم صدایی از دهانِ غریبه‌ای دیگر خارج می‌شود؛ صدایی آشنا اما با لحنی که ما هرگز انتخاب نکردیم. زندانیِ صدایِ خودمان هستیم که به اشتباه به دیگری تعلق گرفته است.​
 
پرنده‌ای در قفسِ سیمانیِ شهرِ لانه کرده است؛ آوازش تنها زمانی شنیده می‌شود که صدایِ ترافیک کمتر است. این سکوت‌هایِ کوتاه‌مان را می‌شماریم به امیدِ شنیدنِ نُتی کامل از ترانه‌یِ آزادیِ او. این امید، شکننده است.​
 
زنجیره‌یِ علل و معلول‌ها، چون مارپیچی در اطرافِ ما پیچیده است؛ حلقه‌ها، از تکرارِ یک اشتباهِ کوچک در گذشته تغذیه می‌کند. می‌دانیم باید حلقه‌ای را بشکنیم اما جرأتِ قطعِ این زنجیره را نداریم، چون ممکن است رها شویم.


پایان
۲۳:۳۱
۱۴۰۴.۰۹.۱۶​
 
شما برای پاسخ‌دادن باید به انجمن ورود کنید.
کی این تاپیک رو خونده (کل خوانندگان: 54)
عقب
بالا پایین